موارد استفاده سیتالوپرام
سیتالوپرام به صورت هیدروکلرید یا هیدروبرومید خوراکی تجویز می شود که معمولاً به صورت تک دوز روزانه است. در درمان افسردگی کاربرد دارد.
فارماکوکینتیک
سیتالوپرام به راحتی از طریق دستگاه گوارشی جذب شده و حداکثر غلظت پلاسمایی آن پس از ۴-۲ ساعت از مصرف خوراکی دارو حاصل می شود. بطور وسیعی در بدن پخش می شود و میزان باند پروتئینی آن پایین است.
هشدارها
در بیماران مسن دوز دارو بایستی در پایین ترین دامنه درمانی که حداکثر ۴۰ میلی گرم در روز است نگاه داشته شود. این دارو بایستی به تدریج قطع شود تا خطر علائم ترک کاهش یابد.
در بیماران دچار اختلالات کبدی بایستی دوز دارو در پایین ترین حد دامنه درمانی قرار گیرد. مثلاً در افسردگی دوز معمول بایستی در حد ۲۰ میلی گرم روزانه نگاه داشته شود.
اگرچه اطلاعات کافی در مورد میزان مجاز دوز تجویزی در بیماران دچار اختلال شدید کلیوی وجود ندارد ولی در بیماران با اختلال کلیوی خفیف تا متوسط نیازی به تنظیم دوز نیست.
عوارض جانبی سیتالوپرام
همانند سایر SSRIS هاست اگر چه افزایش اشتها و وزن نیز با سیتالوپرام گزارش شده است.
تداخل دارویی
همانند فلوکستین است.