شیوه‌ای که والدین برای برقراری ارتباط با اعضای خانواده انتخاب می‌کنند، به‌طور کلی روی شیوه تعامل‌های کودک با همه اعضای خانواده تاثیر می‌گذارد. مثلا اگر طلاق گرفتن والدین از هم به‌درستی مدیریت نشود، می‌تواند احساس خشم و محرومیت شدیدی درون کودک به وجود بیاورد. آکادمی پزشکی اطفال آمریکا در یکی از گزارش‌های خود اعلام کرده است که طلاق دوستانه که با مصالحه و توافق در مورد سبک زندگی کودک همراه باشد، بهترین انتخاب برای رفاه این کودکان است.
وقتی که مساله رویکرد والدین در روابط عمومی و کلی مطرح می‌شود، باز هم نگرش و رویکرد والدین روی کودک و سبک زندگی او تاثیر می‌گذارد. نوع مشارکت والدین در مسائل و رویدادهای مختلفی که در زندگی کودک به وجود می‌آیند، نقش موثری در شکل‌گیری رفتارهای مثبت یا منفی آنان دارد. درواقع، مشارکت والدین در موفقیت‌های کودک به‌عنوان شاخص دقیقی برای دستاوردهای کلی او شناخته می‌شود.
والدینی که کودک را رها می‌کنند تا بدون هیچ کمکی با مسائل زندگی مواجه شود، نباید انتظار همان فرزندی را داشته باشند که همواره از سوی والدین مورد تشویق و حمایت درست قرار گرفته است. برخی مطالعات نشان می‌دهند که مشارکت درست والدین در زندگی کودکان نسبت به وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده‌ها، تاثیر بیشتری در موفقیت تحصیلی کودکان دارد. کودک همواره منتظر تشویق و حمایت والدین است اما اگر شما نقش منفعلی در زندگی او ایفا کنید، باید منتظر رفتارهای منفی و ناخوشایند او در آینده باشید.