صرع، یک ناهنجاری مغزی شایع است که با تشنج‌های تکرار شونده همراه است. صرع می‌تواند در هر سنی برای انسان رخ دهد. تشنج، اصلی‌ترین نشانه صرع است که با مصرف دارو قابل کنترل است. برخی از تشنج‌ها به شکلی هستند که فرد در حالت نشسته یا ایستاده شروع به لرزش می‌کند و شبیه به کسانی می‌شود که مسخ شده‌اند، برخی دیگر از تشنج‌ها باعث خشک شدن بدن، لرزش شدید و حتی افتادن فرد می‌شوند و فرد متوجه آنچه در اطراف او رخ می‌دهد نمی‌شود. اکثر اوقات، دلیل بروز تشنج، نامشخص است.
نزدیک به ۰.۶ درصد از کودکان صفر تا ۱۷ ساله در آمریکا دچار صرع هستند. این میزان در سال ۲۰۱۳ برابر با ۴۶۰ هزار کودک بود. به عبارت دیگر از هر هزار دانش‌آموز، ۶ دانش‌آموز صرع دارند و این تعداد کمی برای یک مدرسه نیست. برای بسیاری از کودکان، صرع به کمک دارو قابل کنترل است و آن‌ها هم مانند دیگر کودکان به تحصیل می‌پردازند اما در برخی از کودکان، کنترل صرع کمی چالش‌برانگیز است.
طی سال گذشته، دانش‌آموزان مبتلا به صرع، در مقایسه با دانش‌آموزان مبتلا به بیماری‌های دیگر، روزهای بیشتری از مدرسه‌شان را از دست دادند. به علاوه دانش‌آموزان مبتلا به صرع، محدودیت‌های بیشتری مانند شرکت در فعالیت‌های ورزشی نسبت به دیگر دانش‌آموزان درگیر با بیماری دارند.
کنترل صرع توسط مدرسه
معمولا وظیفه مدارس در کنترل بیماری صرع در دانش‌آموزان این است که:
– به مربیان، معلم‌ها، تمامی کارکنان مدارس و همه دانش‌آموزان، درباره بیماری صرع، درمان آن و کمک‌ها اولیه هنگام تشنج آموزش دهند.
– به اهمیت استفاده از دارو و حمایت از دانش‌آموزانی که وابسته به داروی روزانه هستند، توجه کنند.
– به دانش‌آموزان کمک کنند تا از محرک‌های تشنج مانند چراغ‌های چشمک‌زن یا دیگر محرک‌های شناخته شده در کودک، دور بمانند.
– دانش‌آموز را کامل زیر نظر بگیرند و هرگونه شرایط پزشکی مانند مشکلات روانی از قبیل افسردگی را به والدین او گزارش دهند.
– یک گروه مدیریت بحران برای کودکانی که تحصیل آن‌ها تحت تأثیر بیماری‌شان قرار گرفته است تشکیل دهند.
– دانش‌آموزانی را که تشنج‌های کنترل نشده دارند، به مراکز پزشکی منتقل کنند.
– حقوق دانش‌آموزان ناتوان را رعایت کنند و در برخی موارد قانون را برای آن‌ها نادیده بگیرند. برای مثال به دلیل عدم توانایی دانش‌آموز در انجام ورزش، از او نمره کسر نکنند.
آشنایی با راه‌های کنترل بیماری صرع در مدرسه