پوسیدگی دندان، یکی از شایع‌ترین مشکلات مزمن در دوران کودکی است. حدود ۱ تا ۵ (۲۰ درصد) کودک ۵ تا ۱۱ ساله، و ۱ تا ۷ (۱۳ درصد) نوجوان ۱۲ تا ۱۹ ساله، حداقل یک دندان خراب دارند. درصد دانش‌آموزان ۵ تا ۱۹ ساله‌ای که دندان خراب دارند، در خانواده‌های کم درآمد (۲۵ درصد) نسبت به خانواده‌های پردرآمد (۱۱ درصد) دوبرابر است.
ضعف بهداشت دهانی، می‌تواند تأثیر بدی بر کیفیت زندگی کودکان، عملکرد آن‌ها در مدرسه و موفقیت آن‌ها در آینده زندگی‌شان داشته باشد. معمولا پوسیدگی دندان قابل پیشگیری است و وجود یک برنامه خدماتی جهت پیشگیری از پوسیدگی دندان برای دانش‌آموزان در مدرسه بسیار مهم است. مراقبت از دندان‌ها، از پوسیدگی و افزایش جرم آن‌ها جلوگیری می‌کند. استفاده از برنامه‌های مشخص رسیدگی به دهان و دندان، به کاهش پوسیدگی دندان در میان کودکان ۵ تا ۱۶ ساله یعنی سنین مدرسه کمک می‌کند.
کنترل سلامت دندان در مدرسه
برنامه‌های مراقبت از سلامت دهان و دندان در مدرسه، به غربالگری و تشخیص مشکلات دهانی دانش‌آموزان کمک می‌کند. هر کودکی که با مشکلات دهان و دندانی شناسایی شود، به یک کلینیک دندان‌پزشکی تحت بیمه ارجاع داده می‌شود. این برنامه برای کودکانی که از خانواده‌های کم درآمد جامعه هستند نیز مناسب است. زیرا هزینه‌های مربوط به دندان‌پزشکی بسیار بالا است و برخی خانواده‌ها به دلیل عدم توان مالی از مراجعه به دندانپزشک خودداری می‌کنند.
مدارس موظف هستند:
– از یک مربی بهداشتی متبحر در زمینه تشخیص مشکلات دهان و دندان استفاده کنند.
– این قانون را در مدرسه وضع کنند که رسیدگی به مشکلات دندان و مراجعه به دندانپزشک اولویت داشته باشد و با دانش‌آموز همکاری داشته باشند.
– کلاس‌هایی در زمینه آموزش روش صحیح مسواک زدن، استفاده از نخ دندان و مواد دهانشویه برای دانش‌آموزان برگزار کنند.
– با والدین ارتباط داشته باشند و از آن‌ها بخواهند که نسبت به رعایت بهداشت دهان و دندان در کودکشان، جدی‌تر باشند.
– کودکان را تشویق به مصرف کمتر شیرینی، شکلات و نوشابه و درعوض مصرف بیشتر شیر و مواد کلسیم‌دار کنند.
مراقبت از سلامت دهان و دندان در مدرسه