موارد استفاده رانیتیدین
رانیتیدین در درمان کوتاه مدت زخم‌های فعال دوازدهه یا زخم‌های فعال و خوش‌خیم معده، (در مقادیر کم برای پیشگیری از عود زخم دوازدهه مصرف می‌شود)، حالات مرضی ترشح بیش از حد اسید معده مانند سندروم زولینگر-الیسون، برگشت محتویات معده به مری و سایر مواردی که کاهش اسید معده برای آن مفید است مانند جراحی در دستگاه گوارش، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مکانیسم اثر رانیتیدین
این دارو در رقابت با هیستامین در سطح گیرنده‌های H۲ در سلول‌های جداره‌ای ترشح اسید معده توسط غذا، پنتاگاسترین و سایر محرک‌های ترشح اسید معده را مهار می‌کند.
فارماکوکینتیک
رانیتیدین به سرعت از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و در اولین عبور کبدی متابولیزه می‌شود. اوج غلظت سرمی آن در حدود ۳-۲ ساعت پس از مصرف می‌باشد. طول اثر دارو برای کاهش ترشح اسید ۴ ساعت و در هنگام شب حدود ۱۲ ساعت می‌باشد. این دارو از طریق کلیه دفع می‌شود.
هشدارها
۱. بیمارانی که به سایمتیدین عدم تحمل نشان می‌دهند، ممکن است این دارو را نیز تحمل نکنند.
۲. در سیروز کبدی و ناراحتی‌های کلیوی متوسط تا شدید خطر بروز عوارض جانبی به خصوص عوارض عصبی دارو وجود دارد.
۳. مصرف این دارو بیش از ۱۲ هفته مداوم توصیه نمی‌شود.
عوارض جانبی رانیتیدین
عوارض این دارو بیشتر شامل اسهال یا یبوست، سرگیجه یا سردرد و نفخ شکم است.
تداخل دارویی
جذب این دارو در حضور آنتی اسیدها کاهش می‌یابد.
با وجود آنکه رانیتیدین در مقایسه با سایمتیدین یک مهار کننده ضعیف کننده‌تر آنزیم‌های کبدی است، با این وجود در مصرف همزمان سایر داروها با این دارو باید احتیاط کرد.
نکات قابل توصیه
۱. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می‌شود.
۲. در بیماران سالخورده یا مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی ممکن است به کاهش مقدار مصرف دارو نیاز باشد.
اشکال دارویی رانیتیدین
Film Coated Tablet (as HCL): ۱۵۰ mg
Injection (as HCL): ۲۵ mg/ml