موارد استفاده فاموتیدین
فاموتیدین در درمان زخمهای خوش خیم معده و دوازدهه، زخم ناشی از برگشت محتویات معده به مری و سندروم زولینگر-الیسون به کار می رود.
مکانیسم اثر
این دارو از طریق رقابت با هیستامین در سطح گیرنده های H۲ در سلول های جداره ای، ترشح پایه ای اسید معده و همچنین تحریک ترشح اسید توسط غذا، پنتاگاستریل و سایر محرکهای ترشح اسید معده را مهار می کند.
فارماکوکینتیک
فاموتیدین به سرعت ولی به طور ناقص ۴۵-۴۰ درصد از طریق مجرای گوارش جذب می شود و به میزان کمی در اولین عبور کبدی خود متالیزه می شود. اتصال دارو به پروتئین های پلاسما کم است. اوج غلظت سرمی آن طی اثر دارو ۱۲-۱۰ ساعت می باشد و بیشتر دارو به صورت تغییر نیافته از طریق کلیه دفع می شود.
هشدارها
۱. بیمارانی که به سایمتیدین عدم تحمل نشان می دهند، ممکن است این دارو را نیز تحمل نکنند.
۲. در صورت وجود مشکل کبدی یا کلیوی، با احتیاط مصرف شود.
۳. به طور کلی مصرف داروهای مسدد گیرنده H۲ بندرت برای بیش از ۸ هفته ضروری است. برای مصارف طولانی مدت این داروها مطالعه ای صورت نگرفته است.
عوارض جانبی فاموتیدین
عوارض این دارو شایع نیست و بیشتر شامل اسهال، یا یبوست، سرگیجه یا سردرد و نفخ شکم می باشد.
تداخل دارویی
جذب این دارو در حضور آنتی اسیدها کاهش می یابد. با وجود آنکه فاموتیدین در مقایسه با سایمتیدین یک مهار کننده ضعیف تر برای آنزیم های کبدی است، اما باید در مصرف همزمان سایر داروها با این دارو احتیاط کرد.
نکات قابل توصیه فاموتیدین
۱. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می شود.
۲. برای بیماران سالخورده یا مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی ممکن است به کاهش مقدار مصرف دارو نیاز باشد.
اشکال دارویی فاموتیدین
Film Coated Tablet: ۲۰ mg
Film Coated Tablet: ۴۰ mg