دارو دیلتیازم

موارد استفاده دیلتیازم

دیلتیازم دردرمان آنژین صدری، پرفشاری خون و آریتمی مصرف می‌شود. این دارو در کنترل آنژین وازواسپاتیک یا آنژین ناپایدار در بیمارانی که قادر به تحمل داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک یا نیترات‌ها نیستند یا علائم بیماری آنها با این داروها از بین نمی‌رود، مصرف می‌شود. دیلتیازم تزریقی در درمان تاکیکاردی فوق بطنی و کنترل موقت ضربان بطنی سریع در فلوتر دهلیزی یا فیبریلاسیون دهلیزی نیز مصرف می‌شود.

فارماکوکینتیک

دیلتیازم به خوبی از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریباً ۴۰ درصد می‌باشد. فراهمی زیستی با مصرف طولانی مدت و افزایش مقدار مصرف، افزایش می‌یابد. پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی ۳۰-۲۰ دقیقه و برای مقادیر مصرف تکراری و زیاد، تقریباً ۵ تا ۸ ساعت می‌باشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی نیز تقریباً ۳.۴ ساعت است. اثر دیلتیازماز راه تزریقی طی ۳ دقیقه ( به منظور کاهش سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی فوق بطنی حمله‌ای به ریتم سینوسی) و با مصرف قرص‌های معمولی پس از ۶۰-۳۰ دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر با مصرف مکرر از راه خوراکی حدود ۲ هفته است و با تزریق سریع وریدی ۷-۲ دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی ۸-۴ ساعت، از راه تزریق سریع وریدی ۳-۱ ساعت و از راه انفوزیون مداوم وریدی ۱-۰.۵ ساعت است.

موارد منع مصرف دیلتیازم

این دارو در انسداد درجه ۲ یا ۳ دهلیزی بطنی ( مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده شده باشد)، کاهش شدید فشار خون، نارسایی عملکرد گره سینوسی-دهلیزی و سندرم Wolf – Parkinson – White همراه با فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- مقدار مصرف دیلتیازم در بیمارن مبتلا به مشکل کلیوی و کبدی باید کاهش داده شود.
۲- این دارو در صورت وجود برادیکاردی شدید، نارسایی قلبی، شوک کاردیوژنیک، انفارکتوس حاد میوکارد همراه با احتقان ریوی و حساسیت به داروهای مسدودکننده کانال کلسیمی با احتیاط فراوان مصرف شود.
۳- اندازه‌گیری فشار خون،‌ انجام آزمون ECG و اندازه‌گیری ضربان قلب در طول مصرف دارو ضروری است.

عوارض جانبی دیلتیازم

برادیکاردی، انسداد سینوسی-دهلیزی و دهلیزی – بطنی،‌ کاهش فشار خون، کسالت، سردرد، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، ورم مچ پا از عوارض جانبی مهم دارو می‌باشند.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند. بلکه آن را کنترل می‌نماید، از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
۳- کاهش دفعات بروز درد قفسه سینه ممکن است بیمار را تشویق به فعالیت بیش از حد کند. بنابراین، در مورد میزان تمرینات بدنی باید با پزشک مشورت شود.
۴- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سپماتیک که نیاز به نسخه ندارند باید خودداری شود.
۵- نبض بیمار باید کنترل شود و در صورتی که کمتر از ۵۰ بار در دقیقه باشد، مراجعه به پزشک ضروری است.
۶- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، در این صورت مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی دیلتیازم
Film-Coated-Scored Tablet: ۶۰mg
ForInjection: ۱۰۰mg
Capsule(SR): ۱۲۰mg
Coated Tablet(SR): ۱۲۰mg

دارو هیدروکلروتیازید

موارد استفاده هیدروکلروتیازید

هیدروکلروتیازید در درمان ورم (ناشی از نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی همراه با آسیت)، درمان با کورتیکوستروئید و استروژن و نیز بعضی از مشکلات کلیوی ( از جمله سندرم نفروتیک، گلومر و لونفریت حاد و نارسایی مزمن کلیه)، زیادی فشار خون (به تنهایی یا به عنوان درمان کمکی) کاربرد دارد.

فارماکوکینتیک

جذب هیدروکلروتیازید پس از مصرف خوراکی نسبتاً سریع است. این دارو به صورت تغییر نیافته و تقریباً به طور کامل از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. نیمه عمر هیدروکلروتیازید ۶.۵ تا ۸.۱۴ ساعت می‌باشد و اثر مدری آن پس از ۲ ساعت شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر دارو ۴ ساعت و طول اثر آن ۱۲-۶ ساعت است. اثر کاهنده فشار خون این دارو پس از ۴-۳ روز ممکن است ظاهر شود، ولی برای رسیدن به اثر مطلوب ممکن است تا ۳ الی ۴ هفته زمان لازم باشد.

هشدارها

۱- این دارو در صورت وجود بی‌ادراری یا مشکل کلیوی و در نوزادان مبتلا به یرقان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

۲- اندازه‌گیری فشار خون در طول درمان با این دارو در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی هیدروکلروتیازید

کاهش فشار خون وضعیتی، اختلالات خفیف گوارشی، کاهش توانایی جنسی، کمی پتاسیم، منیزیم و سدیم خون، زیادی کلسیم خون، آلکالوز همراه کمی کلرور خون، زیادی اسیداوریک خون، نقرس، افزایش قند خون و کلسترول پلاسما با مصرف دارو گزارش شده است.

نکات قابل توصیه

۱- این دارو زیادی فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید، از این رو مصرف این دارو ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.

۲- احتمال بروز کمی پتاسیم خون وجود دارد. بنابراین ممکن است مصرف پتاسیم اضافی در رژیم غذایی لازم باشد. بدون مشورت پزشک، رژیم غذایی نباید تغییر یابد.

۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند باید خودداری شود.

۴- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً نوبت مصرف بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی هیدروکلروتیازید

Scored Tablet: ۵۰mg

دارو انالاپریل

موارد استفاده انالاپریل

انالاپریل در درمان پرفشاری خون به عنوان داروی کمکی نارسایی احتقانی قلب، پیشگیری از نارسایی علامتی قلبی و ایسکمی کرونر در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد بطن چپ، مصرف می‌شود.

فارماکوکینتیک

جذب گوارشی انالاپریل حدود ۶۰ درصد است. این دارو پس از متابولیسم، به متابولیت فعال تبدیل می‌شود. اثر دارو پس از یک ساعت شروع می‌شود و پس از ۶-۴ ساعت به اوج خود می‌رسد. این دارو به میزان ۶۰ درصد از طریق کلیه و ۳۳ درصد از طریق مدفوع دفع می‌شود.

موارد منع مصرف انالاپریل

این دارو در بیماری کلیوی-عروقی و تنگی آئورت نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- این دارو در صورت وجود سابقه آنژیوادم، زیادی پتاسیم خون، تنگی شریان کلیه، پیوند کلیه و مشکل کلیوی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- در بیمارانی که تحت رژیم غذای شدیداً کم‌نمک قرار داشته یا دیالیز می‌شوند، کاهش ناگهانی در میزان آنژیوتانسین II به علت مصرف داروهای مهارکننده ACE ممکن است باعث کاهش ناگهانی و شدید فشار خون شود، علاوه بر این خطر نارسایی کلیه ناشی از مصرف داروهای مهار کننده ACE در بیمارانی که سدیم و حجم خون آنها کاهش یافته یا در بیمارانی که مبتلا به نارسایی احتقانی قلب هستند، افزایش می‌یابد.
۳- در طول درمان با این دارو، اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی انالاپریل

کاهش فشار خون، سرگیجه، سردرد، تهوع(و گاهگاهی استفراغ)، کرامپ عضلانی، خشکی مداوم دهان، ناراحتی گلو، تغییرات صدا و حس چشایی، التهاب مخاط دهان، سوء هاضمه، درد شکم، مشکل در کلیه، افزایش پتاسیم خون، آنژیوادم، کهیر، بثورات جلدی و حساسیت مفرط و اختلالات خونی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارویی

مصرف همزمان این دارو با داروهای بیهوش‌کننده، اثر کاهنده فشار خون را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون انالاپریل را کاهش داده و خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان این دارو با سیکلوسپورین، خطر بروز افزایش پتاسیم خون بالا می رود. در صورت مصرف همزمان انالاپریل با داروهای مدر نگهدارنده پتاسیم و مکمل‌های پتاسیم، احتمال بروز افزایش پتاسیم خون وجود دارد. همچنین داروهای مدر ممکن است باعث افزایش اثر کاهنده فشار خون انالاپریل شوند. در صورت مصرف همزمان لیتیم با انالاپریل، دفع لیتیم کاهش یافته و غلظت آن در پلاسما افزایش می‌یابد. مصرف همزمان الکل و داروهای مدر یا انالاپریل ممکن است باعث تشدید اثرات کاهنده فشار خون شود.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف همزمان این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. از این رو مصرف این دارو ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک، که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.
۴- طی مصرف این دارو، رعایت رژیم غذایی و محدودیت مصرف سدیم اهمیت دارد.
۵- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی انالاپریل
‏Tablet: ۵mg، ۲۰mg

دارو کاپتوپریل

موارد استفاده کاپتوپریل

کاپتوپریل برای کنترل زیادی خفیف تا متوسط فشار خون به تنهایی یا همراه با یک داروی مدر تیازیدی به کار می‌رود. همچنین در درمان افزایش شدید فشار خون که به سایر تدابیر درمانی پاسخ نمی‌دهند مصرف می‌شود. کاپتوپریل به عنوان داروی کمکی در نارسایی قلبی، پس از سکته قلبی و در آسیب کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت غیر وابسته به انسولین مصرف می‌شود. کاپتوپریل پس از انفارکتوس میوکارد در بیماران مبتلا به اختلال در عملکرد بطن چپ و همچنین در درمان نفروپاتی دیابتیک نیز مصرف می‌شود.

موارد منع مصرف کاپتوپریل

کاپتوپریل در بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی-عروقی و تنگی آئورت نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- در موارد زیر این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود: افراد دارای سابقه آنژیوادم، زیادی پتاسیم خون، تنگی شریان کلیه، پیوند کلیه و مشکل کلیوی.

۲- در بیمارانی که تحت رژیم غذایی شدیداً کم‌نمک قرار داشته یا دیالیز می‌شوند، کاهش ناگهانی در میزان آنژیوتانسین ll به علت مصرف داروهای مهارکننده ACE ، ممکن است باعث کاهش ناگهانی و شدید فشار خون شود. علاوه بر این خطر نارسایی کلیه ناشی از مصرف دروهای مهارکننده ACE در بیمارانی که سدیم و حجم خون آنها کاهش یافته یا در بیمارانی که مبتلا به نارسایی احتقانی قلب هستند، افزایش می‌یابد.

۳- در طول درمان زیادی فشار خون با کاپتوپریل، اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی کاپتوپریل

کاهش فشار خون، سرگیجه، سردرد، تهوع(و گاهگاهی استفراغ)، کرامپ عضلانی، خشکی مداوم دهان، سرفه، تغییرات صدا و حس چشایی، التهاب مخاط دهان، سوء هاضمه، درد شکم، مشکل کلیوی، افزایش پتاسیم خون، آنژیوادم، کهیر، بثورات جلدی، حساسیت مفرط و اختلالات خونی از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارویی

مصرف همزمان این دارو با داروهای بیهوش‌کننده،‌ اثر کاهنده فشار خون را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون کاپتوپریل را کاهش داده و خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان این دارو با سیکلوسپورین، خطر بروز زیادی پتاسیم خون افزایش می‌یابد. در صورت مصرف همزمان کاپتوپریل با داروهای مدر نگه‌درانده پتاسیم و مکمل‌های پتاسیم، احتمال بروز زیادی پتاسیم خون وجود دارد. همچنین داروهای مدر ممکن است باعث افزایش اثر کاهنده فشار خون، کاپتوپریل شوند. در صورت مصرف همزمان لیتیم یا کاپتوپریل، دفع لیتیم کاهش یافته و غلظت آن در پلاسما افزایش می‌یابد. مصرف همزمان الکل و داروهای مدر با کاپتوپریل ممکن است باعث تشدید اثرات کاهنده فشار خون شود.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.

۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند، اما آن را کنترل می‌نماید. از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.

۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.

۴- طی مصرف این دارو، رعایت رژیم غذایی و محدودیت مصرف سدیم اهمیت دارد.

۵- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت از دو برابر کردن مقدار مصرف دارو باید خودداری شود.

اشکال دارویی کاپتوپریل

Tablet: ۲۵ mg، ۵۰mg

دارو آملودیپین

موارد استفاده آملودیپین

آملودیپین برای درمان پرفشاری خون و آنژین پکتوریس تجویز می‌شود.

مکانیسم اثر

آملودیپین باعث مهار انتقال کلسیم به داخل سلول‌های عضله قلب و عضلات صاف جدار عروق می‌شود.

فارماکوکینتیک

آملودیپین پس از تجویز به فرم خوراکی به خوبی جذب می‌شود. فراهم زیستی دارو حدود ۶۵-۶۰% است. دارو به میزان ۹۷.۵% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود. نیمه عمر دارو ۳۵ تا ۵۰ ساعت است و به طور وسیعی در کبد متابولیزه می‌شود.

موارد منع مصرف آملودیپین

در صورت بروز بیش حساسیتی نباید از این دارو استفاده کرد.

عوارض جانبی آملودیپین

سردرد، سرگیجه، بی‌خوابی، برافروختگی، تپش قلب، درد قفسه سینه، تهوع، درد شکم، یبوست و تب از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارویی آملودیپین

۱- مصرف همزمان این دارو با آدنوزین خطر بروز برادیکاردی را افزایش می‌دهد.

۲- مصرف همزمان این دارو با گریپ فوروت سطح خونی آملودیپین را افزایش می‌دهد.

نکات قابل توصیه

۱- پزشک، داروساز، پرستار یا دندانپزشک خود را از مصرف این دارو مطلع سازید.
۲- برای جلوگیری از احساس سرگیجه، نشستن و برخاستن به آرامی‌ انجام شود.
۳- فشار خون خود را به طور منظم چک کنید.
۴- به ندرت ممکن است در شروع این دارو یا با افزایش دوز آن احساس درد قفسه سینه پیدا کنید. در صورت بروز با پزشک خود مشورت کنید.
۵- در صورت بارداری یا شیردهی یا قصد به آن به پزشک اطلاع دهید.

دارو لوراتادین

موارد استفاده لوراتادین

لوراتادین در درمان رینیت آلرژیک ملتحمه، خارش، کهیر، عطسه و آبریزش‌ بینی و همچنین در کاهش علائم ناشی از آسم آلرژیک کاربرد دارد.

مکانیسم اثر لوراتادین

اثرات آنتی هیستامین در لوراتادین به علت رقابت با هیستامین در اتصال به گیرنده H۱است. کاربرد آن در کاهش علائم ناشی از آسم آلرژیک ممکن است به دلیل جلوگیری از اثرات انقباضی هیستامین بر برونش‌ها در این بیماران باشد.

فارماکوکینتیک

نیمه عمر آن ۳ تا ۲۰ساعت است. زمان لازم برای شروع اثر آن ۱ تا ۳ ساعت و طول مدت اثر آن حدود ۲۴ ساعت است. متابولیسم دارو کبدی است و به متابولیت فعال تبدیل می‌شود.

اشکال دارویی لوراتادین

Tablet: ۱۰mg
Syrup:۱ mg/ ml.

دارو کلماستین

موارد استفاده کلماستین

کلماستین در درمان علامتی رینیت آلرژیک فصلی یا دایمی التهاب آلرژیک ملتحمه، خارش ناشی از واکنش های آلرژیک و کهیر و به عنوان درمان کمکی شو ک آنلافیلاکتیک به کار می رود.

مکانیسم اثر

اثر ضد آلرژی آن ناشی از رقابت با هیستامین برای اتصال به گیرنده های H۱ است .

فارماکوکینتیک

کلماستین به خوبی از طریق تزریق یا خوراکی جذب می شود. متابولیسم آن کبدی استو زمان شروع اثر شکل خوراکی آن بین ۶۰- ۱۵ دقیقه است و طول مدت اثر آن حدود ۱۲ ساعت می باشد که از راه کلیوی دفع می شود.

هشدارها

احتمال بروز سرگیجه، اختلال شناخت و کاهش فشار خون ناشی از مصرف این دارو در بیماران سالخورده بیشتر است .

عوارض جانبی کلماستین

عوارض شایع آن شامل خواب آلودگی و غلیظ شدن تر شحات نایژه است.

تداخل دارویی

در صورت مصرف همزمان با دارو های پایین آورنده فشار خون و دارو های مضعف CNS ممکن است اثر آنها افزایش یابد. مصرف این دارو با داروهای سمی برای گوش ممکن است علایم مسمومیت گوشی آنها از جمله وزوز گوش را بپوشاند.

نکات قابل توصیه

۱- به منظورکاهش تحریک گوارشی، این دارو همراه با غذا، آب یا شیر مصرف شود .
۲- احتمال بروز خواب آلودگی بعد از مصرف این دارو وجود دارد. بنابرین از کار با آلاتی که نیازمند هوشیاری است، مانند رانندگی خوداری شود.

اشکال دارویی کلماستین
Tablet:۱mg
Injection:۲mg/۲ml

دارو ستریزین

موارد استفاده ستریزین

ستریزین در درمان علامتی رینیت آلرژیک فصلی یا دائمی، التهاب آلرژیک ملتحمه، خارش، کهیر، عطسه، آب ریزش بینی و همچنین در کاهش علایم ناشی از آسم آلرژیک مصرف می‌شود.

مکانیسم اثر

اثرات آنتی‌هیستامین این دارو به علت رقابت با هیستامین در اتصال به گیرندهH۱ است. کاربرد آن در کاهش علایم ناشی از آسم آلرژیک ممکن است به دلیل جلوگیری از اثرات انقباضی هیستامین در برونش‌ها در این بیماران باشد.

فارماکوکینتیک

اثر  ستریزین حداکثر یک ساعت بعد از مصرف ظاهر می‌شود. در صورت مصرف با غذا سرعت جذب دارو کاهش می‌یابد.

نکات قابل توصیه 

این دارو ممکن است باعث منگی شود.

مقدار مصرف ستریزین

در بزرگسالان به عنوان آنتی هیستامین مقدار ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم روزانه مصرف می‌شود.
کودکان: در کودکان ۶-۲ سال ۲/۵ میلی گرم روزانه تا حداکثر ۵ میلی‌گرم روزانه مصرف می‌شود.

اشکال دارویی ستریزین

F.S.Tablet:۵mg
F.S.Tablet:۱۰mg

دارو ها مینوکسیدیل

موارد استفاده مینوکسیدیل

مینوکسیدیل موضعی برای درمان طاسی مردانه آندروژنیک در مردان و زنان به کار می‌رود .احتمالاً تأثیر این دارو در مردانی که بیشتر موهای قسمت جلوی سرشان ریخته است، کمتر از افرادی است که مبتلا به طاسی آندروژنیک سایر نواحی می‌باشند.

مکانیسم اثر

به نظر می‌رسد که اثر این دارو به واسطه افزایش جریان خون جلدی ناشی از گشادی عروق، تحریک فولیکول‌های مو از وضعیت استراحت به رشد فعال و تحریک سلول‌های فولیکول مو باشد.

فارماکوکینتیک

مقدار ناچیزی از مینوکسیدیل موضعی از طریق پوست سالم جذب می‌شود. ۳/۹-۱/۶% از کل داروی استعمال شده، به صورت سیستمیک جذب می‌شود و چنانچه دارو بر پوست ملتهب به کار برده شود جذب افزایش می‌یابد. اثر دارو حداقل چهار ماه پس از شروع درمان دو بار در روز با داروی ۲% و دو ماه برای داروی ۵% شروع شده و طی یک سال به حداکثر می‌رسد. به نظر می‌رسد که ۴-۳ ماه پس از قطع درمان، موهای جدید حاصل از درمان شروع به ریزش نمایند و پیشرفت ریزش مو مجدداً از سر گرفته شود. تقریباً ۹۵% از دارویی که به طور سیستمیک جذب شده است طی چهار روز از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود.

هشدارها

۱- در صورت وجود بیماری‌های قلبی-عروقی، افزایش فشار خون، التهاب یا جراحت پوست از قبیل پسوریازیس پوست سر یا آفتاب‌ سوختگی شدید دارو باید با احتیاط مصرف شود.
۲- فشار خون،‌ ضربان قلب و وزن بیماران تحت درمان با مینوکسیدیل موضعی را باید تحت نظر قرار داد.
۳- مصرف مکرر مینوکسیدیل موضعی ممکن است منجر به جذب سیستمیک آن و بروز عوارض جانبی شود

عوارض جانبی مینوکسیدیل

بروزمشکلات نادری همچون واکنش آلرژیک (بثورات جلدی و ورم صورت)، خارش، تشدید طاسی، سوختن پوست سر، سرگیجه، اگزما، التهاب فولیکول‌ها، سردرد، کاهش توانایی جنسی، خستگی، اختلالات بینایی، احتباس آب و سدیم و کاهش دقت بینایی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارویی

مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی با فرآورده‌های حاوی کورتیکواستروئیدها، مشتقات نفتی و یا رتینوئیدها ممکن است با افزایش نفوذپذیری استراتوم کورنئوم باعث تشدید جذب جلدی دارو شود. مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی و سیستمیک به دلیل احتمال جذب سیستمیک داروی موضعی، ممکن است خطر سمیت آن را افزایش دهد.

نکات قابل توصیه

۱- به دلیل خطر جذب سیستمیک، دارو بیشتر از مقادیر و دفعات توصیه شده و یا بر سایر نقاط بدن استعمال نشود.
۲- از استعمال سایر فرآرده‌های پوستی بر نواحی تحت درمان با دارو اجتناب شود.
۳- از تماس دارو با چشم‌ها، بینی یا دهان خودداری شود. در صورت تماس اتفاقی، نواحی آلوده با مقادیر زیاد آب شستشو داده شوند.
۴- دست‌های آغشته به دارو بلافاصه پس از استعمال شستشو داده شوند. برای تسریع در خشک کردن موها از سشوار استفاده نشود.
۵- ریزش مو ممکن است تا دو هفته پس از شرع درمان ادامه یابد ولی چنانچه بیشتر ادامه یافت، باید به پزشک اطلاع داده شود. چنانچه رشد مو پس از گذشت ۴ ماه از شروع درمان بهتر نشد، ادامه درمان باید مورد تجدید نظر قرار گیرد.

مقدار مصرف

بزرگسالان تا سن ۶۵ سالگی: بدون توجه به میزان نواحی بدون مو، یک تا حداکثر دو میلی‌لیتر از محلول ۲% دو بار در روز بر فرق سر استعمال می‌شود.

اشکال دارویی مینوکسیدیل

Topical Solution: ۲%، ۵%

دارو پرمترین

موارد استفاده پرمترین

از کرم پرمترین برای جرب یا گال و از فرآورده مایع آن برای درمان عفونت شپش سر و کشتن تخم آن استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر پرمترین

پرمترین با اثر بر غشا سلول‌های عصبی انگل و اختلال در هدایت کانال‌های سدیمی باعث رپلاریزاسیون تأخیری و فلج حشره خواهد شد. دارو دارای اثر شپش‌کشی و تخم‌‌کشی بر علیه شپش انسانی می‌باشد.

فارماکوکینتیک

در صورت مصرف کرم، کمتر از ۲% جذب خواهد شد. مقدار جذب شده به سرعت به متابولیت‌های غیرفعال تبدیل و از طریق ادرار دفع می‌شود.

موارد منع مصرف پرمترین

در صورت بروز حساسیت مفرط به یکی از اجزاء فرآورده، نباید مصرف شود.

عوارض جانبی پرمترین

خارش، سوزش، قرمزی، ادم و بی‌حسی از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

نکات قابل توصیه

۱- این فرآورده‌ها فقط برای مصرف خارجی هستند. از تماس فرآورده با چشم‌ها جلوگیری شود و در صورت تماس، بلافاصله چشم به طورکامل شستشو داده شود.
۲- درمان با پرمترین باعث تشدید علائم عفونت انگلی (خارش، قرمزی و ادم) می‌شود.
۳- قبل از مصرف، فرآورده را تکان دهید.

مقدار مصرف پرمترین

درمان جرب یا گال: از پوست سر تا کف پا به طور کامل باید با فرآورده ماساژ داده شود. برای شیرخواران پوست سر، پیشانی و گردن تحت درمان قرار گیرد. کرم بعد از ۱۴-۸ ساعت برطرف شود. معمولاً یک بار مصرف به میزان ۳۰ گرم برای بزرگسالان کافی است.
درمان عفونت شپش سر: بعد از شستشوی مو با شامپو و خشک کردن، حجم کافی از مایع برای اشباع موها و فرق سر به کار رود. بعد از ده دقیقه می‌توان موها را شست.

اشکال دارویی پرمترین

Shampoo: ۱%
Cream Rinse: ۱%