دارو امپرازول

موارد استفاده امپرازول

امپرازول در درمان زخم های خوش خیم معده و دوازدهه، زخم های وابسته به هلیکوباکتری پیلوری، سندروم زولینگر-الیسون، کاهش اسید معده در جراحی و پیشگیری کوتاه مدت بازگشت محتویات معده و درمان بیماری به کار برده می شود.

مکانیسم اثر امپرازول

این دارو با مهار پمپ K+/H+/ATPase باعث مهار تولید اسید در معده میشود.

فارماکوکینتیک

جذب امپرازول سریع است و دارو با کاهش اسید معده به جذب خود کمک می کند. متابولیسم آن کبدی است و ازطریق کلیه دفع می شود. نیمه عمر آن بین ۱-۰.۵ ساعت می باشد.

هشدارها

این دارو باید در بیماران مبتلا یا دارای سابقه ابتلای به بیماری مزمن کبدی، با احتیاط مصرف شود.

عوارض جانبی امپرازول

از عوارض شایع این دارو می توان سردرد، اسهال، بثورات جلدی، کهیر و سرگیجه را نام برد.

تداخل دارویی

مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد انعقاد خوراکی مانند وارفارین باعث افزایش اثر وارفارین می شود. مصرف همزمان این دارو با دیازپام و داروهای ضد صرعمثل فنی توئین باعث افزایش اثر آن می شود.

نکات قابل توصیه

۱. در صورت بروز سوءهاضمه، اسهال و کهیر طی درمان، به پزشک مراجعه شود.
۲. در صورت اثبات وجود سرطان معده از مصرف این دارو باید خودداری شود.
۳. کپسول دارو باید بلافاصله قبل از غذا و ترجیحاً در صبح مصرف شود.
۴. مصرف این دارو در کودکان توصیه نمی شود.

اشکال دارویی امپرازول
Capsule: ۲۰ mg

دارو فاموتیدین

موارد استفاده فاموتیدین

فاموتیدین در درمان زخمهای خوش خیم معده و دوازدهه، زخم ناشی از برگشت محتویات معده به مری و سندروم زولینگر-الیسون به کار می رود.

مکانیسم اثر

این دارو از طریق رقابت با هیستامین در سطح گیرنده های H۲ در سلول های جداره ای، ترشح پایه ای اسید معده و همچنین تحریک ترشح اسید توسط غذا، پنتاگاستریل و سایر محرکهای ترشح اسید معده را مهار می کند.

فارماکوکینتیک

فاموتیدین به سرعت ولی به طور ناقص ۴۵-۴۰ درصد از طریق مجرای گوارش جذب می شود و به میزان کمی در اولین عبور کبدی خود متالیزه می شود. اتصال دارو به پروتئین های پلاسما کم است. اوج غلظت سرمی آن طی اثر دارو ۱۲-۱۰ ساعت می باشد و بیشتر دارو به صورت تغییر نیافته از طریق کلیه دفع می شود.

هشدارها

۱. بیمارانی که به سایمتیدین عدم تحمل نشان می دهند، ممکن است این دارو را نیز تحمل نکنند.
۲. در صورت وجود مشکل کبدی یا کلیوی، با احتیاط مصرف شود.
۳. به طور کلی مصرف داروهای مسدد گیرنده H۲ بندرت برای بیش از ۸ هفته ضروری است. برای مصارف طولانی مدت این داروها مطالعه ای صورت نگرفته است.

عوارض جانبی فاموتیدین

عوارض این دارو شایع نیست و بیشتر شامل اسهال، یا یبوست، سرگیجه یا سردرد و نفخ شکم می باشد.

تداخل دارویی

جذب این دارو در حضور آنتی اسیدها کاهش می یابد. با وجود آنکه فاموتیدین در مقایسه با سایمتیدین یک مهار کننده ضعیف تر برای آنزیم های کبدی است، اما باید در مصرف همزمان سایر داروها با این دارو احتیاط کرد.

نکات قابل توصیه فاموتیدین

۱. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می شود.
۲. برای بیماران سالخورده یا مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی ممکن است به کاهش مقدار مصرف دارو نیاز باشد.

اشکال دارویی فاموتیدین
Film Coated Tablet: ۲۰ mg
Film Coated Tablet: ۴۰ mg

دارو سایمتیدین

موارد استفاده سایمتیدین

سایمتیدین در درمان کوتاه مدت زخمهای فعال دوازدهه یا زخمهای فعال و خوش خیم معده، ترشح بیش از حد اسید معده مانند سندروم زولینگر-الیسون، برگشت محتویات معده به مری و سایر مواردی که کاهش اسید معده برای آن مفید است، مانند جراحی دستگاه گوارش مورد استفاده قرار می گیرد.

مکانیسم اثر

این دارو از طریق رقابت با هیستامین در سطح گیرنده های H۲ در سلول های جداره ای، ترشح اسید توسط غذا، پنتاگاسترین و سایر محرکهای ترشح اسید معده را مهار می کند.

فارماکوکینتیک

سایمتیدین به خوبی و به سرعت از طریق دستگاه گوارش جذب می شود. متابولیسم آن کبدی است و در حدود ۴۰-۳۰ درصد دارو در اولین عبور از کبد بی اثر می شود. نیمه عمر آن ۳-۲ ساعت است و حداکثر غلظت پلاسمایی پس از ۹۰-۴۵ دقیقه پس از تجویز خوراکی آن حاصل می شود.

هشدارها

۱. در بیماران سالخورده احتمال کاهش کلیرانس کلیوی و افزایش غلظت سرمی دارو وجود دارد.
۲. در سیروز کبدی و ناراحتی های کلیوی متوسط تا شدید خطر بروز عوارض جانبی به خصوص عوارض عصبی دارو وجود دارد.
۳. مسدد گیرنده H۲ عوارض سرطان معده را ممکن است بپوشاند لذا در افراد میانسال کنترل متناوب جهت سرطان ضروری بنظر می رسد.
۴. به طور کلی مصرف سایمتیدین و سایر مسددهای گیرنده H۲ برای پیش از ۸ هفته بندرت ضروری است. برای مصارف طولانی مدت این داروها مطالعه ای صورت نگرفته است.

عوارض جانبی سایمتیدین

اختلال شناخت ( برگشت پذیر)، اختلالات خونی، خستگی یا ضعف غیر عادی، ضربان آهسته، سریع و نامنظم قلب ( بویژه با تزریق وریدی مقادیر زیاد دارو) ، کاهش توانایی جنسی، اسهال، سرگیجه یا سردرد، کرامپ عضلانی، کچلی، بثورات جلدی، تورم پستان در زنان و مردان، آسیب برگشت پذیر کبد یا کلیه با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارویی سایمتیدین

جذب سایمتیدین در حضور آنتی اسیدها کاهش می یابد. متابولیسم داروهای ضد انعقاد خوراکی، بنزودیازپین ها به خصوص کلردیازپوکساید و دیازپام، مترونیدازول، فنی توئین، پروپانولول و گزانتین ها در صورت مصرف همزمان با سایمتیدین کاهش می یابد. سایمتیدین ممکن است دفع پروکائین آمید، آمیودارون و کینیدین را کاهش دهد.

نکات قابل توصیه

۱. بهتر است این دارو با هر وعده غذا و قبل از خواب مصرف شود.
۲. احتمال تشدید درد مفاصل پس از تزریق دارو وجود دارد.
۳. آمپول تزریقی وریدی سایمتیدین با سرمهای تزریقی سازگار است.
۴. تزریق وریدی مقادیر زیاد این دارو توصیه نمی شود زیرا خطر بروز آریتمی قلبی وجود دارد.
۵. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می شود.

اشکال دارویی سایمتیدین
Film Coated Tablet : ۲۰۰ mg
Syrup: ۲۰۰ mg/۵ ml
Injection:۲۰۰ mg/۲ ml

دارو رانیتیدین

موارد استفاده رانیتیدین

رانیتیدین در درمان کوتاه مدت زخم‌های فعال دوازدهه یا زخم‌های فعال و خوش‌خیم معده، (در مقادیر کم برای پیشگیری از عود زخم دوازدهه مصرف می‌شود)، حالات مرضی ترشح بیش از حد اسید معده مانند سندروم زولینگر-الیسون، برگشت محتویات معده به مری و سایر مواردی که کاهش اسید معده برای آن مفید است مانند جراحی در دستگاه گوارش، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مکانیسم اثر رانیتیدین

این دارو در رقابت با هیستامین در سطح گیرنده‌های H۲ در سلول‌های جداره‌ای ترشح اسید معده توسط غذا، پنتاگاسترین و سایر محرک‌های ترشح اسید معده را مهار می‌کند.

فارماکوکینتیک

رانیتیدین به سرعت از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و در اولین عبور کبدی متابولیزه می‌شود. اوج غلظت سرمی آن در حدود ۳-۲ ساعت پس از مصرف می‌باشد. طول اثر دارو برای کاهش ترشح اسید ۴ ساعت و در هنگام شب حدود ۱۲ ساعت می‌باشد. این دارو از طریق کلیه دفع می‌شود.

هشدارها

۱. بیمارانی که به سایمتیدین عدم تحمل نشان می‌دهند، ممکن است این دارو را نیز تحمل نکنند.
۲. در سیروز کبدی و ناراحتی‌های کلیوی متوسط تا شدید خطر بروز عوارض جانبی به خصوص عوارض عصبی دارو وجود دارد.
۳. مصرف این دارو بیش از ۱۲ هفته مداوم توصیه نمی‌شود.

عوارض جانبی رانیتیدین

عوارض این دارو بیشتر شامل اسهال یا یبوست، سرگیجه یا سردرد و نفخ شکم است.

تداخل دارویی

جذب این دارو در حضور آنتی اسیدها کاهش می‌یابد.
با وجود آنکه رانیتیدین در مقایسه با سایمتیدین یک مهار کننده ضعیف کننده‌تر آنزیم‌های کبدی است، با این وجود در مصرف همزمان سایر داروها با این دارو باید احتیاط کرد.

نکات قابل توصیه

۱. کشیدن سیگار باعث کاهش اثر این دارو می‌شود.
۲. در بیماران سالخورده یا مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی ممکن است به کاهش مقدار مصرف دارو نیاز باشد.

اشکال دارویی رانیتیدین

Film Coated Tablet (as HCL): ۱۵۰ mg
Injection (as HCL): ۲۵ mg/ml

دارو کلوتریمازول

موارد استفاده کلوتریمازول

کلوتریمازول در درمان کاندیدیاز ناشی از کاندیدا آلبیکنس و سایر گونه‌های کاندیدا، کچلی بدن، ران و پا ناشی از تریکوفیتون روبروم، تریکوفیتون منتاگروفیس، اپیدرموفیتون فلوکوزوم، میکروسپوروم کانیس، تیناورسیکالر (ناشی از پیتیروسپوروم)، اریپکولار(مالاسزیا فورفور) و در درمان عفونت قارچی اطراف ناخن و کچلی ریش و سر کاربرد دارد.

مکانیسم اثر

کلوتریمازول با مهار ساخت ارگوسترول آسیب رساندن به غشاء سلولی قارچ و تغییر در نفوذپذیری آن، باعث خروج عناصر ضروری داخل سلولی می‌شود.

فارماکوکینتیک

جذب سیستمیک این دارو بعد از مصرف پوستی کم است ولی بعد از مصرف از راه مهبل به میزان ۱۰-۳ درصد جذب می‌شود.

هشدارها

از تماس دارو با چشم خودداری شود.

نکات قابل توصیه

۱- رعایت نکات بهداشتی مانند استفاده از لباس زیر نخی و یا استفاده از کاندوم در هنگام مقاربت به درمان کمک می‌کند.
۲- در صورت مصرف دارو برای درمان کاندیدیاز، از به کار بردن پانسمان بسته در موضع خودداری شود.
۳- در صورت عدم پاسخ به درمان بعد از اطمینان از عدم وجود سایر پاتوژن‌ها، دوره درمان ممکن است مجدداً تکرار شود.

مقدار مصرف کلوتریمازول

موضعی: روزی ۲ بار صبح و عصر از محلول یا کرم بر موضع مالیده شود.
قرص واژینال: در بیماران غیر باردار ۲۰۰ میلی‌گرم ترجیحاً قبل از خواب به مدت ۳ روز یا ۱۰۰ میلی‌گرم به مدت ۷ روز مصرف می‌شود.
کرم واژینال: مقدار ۵۰ میلی‌گرم یک اپلیکاتور از کرم یک درصد، ترجیحاً قبل از خواب به مدت ۱۴-۶ روز استفاده می‌شود.

اشکال دارویی کلوتریمازول

Topical Cream : ۱

دارو مبندازول

موارد استفاده مبندازول

مبندازول در درمان ابتلا به کرم های نخی، گرد، شلاقی و قلابدار مصرف کاربرد دارند.

مکانیسم اثر مبندازول

مبندازول موجب تخریب میکروتوبول‌های سیتوپلاسمی انگل و درنتیجه مهار برداشت گلوکز توسط کرم بالغ و در نهایت مرگ انگل می شود.

فارماکوکینتیک

این دارو، تا حد کمی از طریق دستگاه گوارش جذب می‌شود. با این حال جذب خوراکی دارو در هنگام خوردن غذا، به ویژه غذاهای چرب، افزایش می‌یابد. دفع این دارو عمدتاً از طریق کلیه صورت می‌گیرد.

هشدارها

۱- در صورت ابتلای بیمار به مشکلات کبدی، این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- در درمان کرمک، قبل از شروع درمان و یک هفته پس از آن، باید ناحیه اطراف مقعد به منظور یافتن تخم کرم، به ویژه در بیمارانی که علایم عفونت درآنها پایدار است، بررسی شود.
۳- آزمون مدفوع در درمان ابتلا به کرم‌های گرد، شلاقی و کاپیلاریاز، قبل و ۳-۱ هفته پس از درمان به منظور تعیین کارایی درمان ضروری است.
۴- شمارش کامل گلبول‌های خون در اولین ماه درمان با این دارو ضروری است.

عوارض جانبی

به ندرت درد شکم، اسهال و واکنش‌های حساسیت مفرط ( شامل گزانتوم، بثورات جلدی، کهیر و آنژیوادم )، با مصرف این دارو گزارش شده است.

نکات قابل توصیه

 -۱ درصورت مصرف این دارو برای درمان کرمک بهتر است تمام افراد خانواده به طور همزمان درمان شوند. همچنین، شستن لباس‌های خواب و رختخواب بعد از درمان با دارو ضروری است تا بیماری دوباره عود نکند.
-۲در درمان آلودگیهای داخل بافت‌ها(مانند کیست ها)، این دارو در مقادیر زیاد همراه با غذا، به ویژه غذاهای چرب باید مصرف شود تا مقدار بیشتری از دارو جذب شود.
-۳بیماران مبتلا به آلودگی کرم‌های قلاب‌دار و شلاقی، باید به صورت مکمل مقادیری آهن دریافت کنند.
-۴قرص های مبندازول را باید کاملاً جوید و با مقداری آب مصرف نمود.

مقدار مصرف مبندازول

بزرگسالان و کودکان: مبندازول در درمان آلودگی به کرم‌های نخی‌(‌مانند کرمک‌) در بزرگسالان و کودکان با سن بیشتر از ۲ سال به مقدار ۱۰۰ میلی گرم در یک نوبت مصرف می‌شود. در صورت بروز مجدد عفونت، ممکن است یک مقدار مصرف ثانویه ۳-۲  هفته بعد ضروری باشد. مصرف دارو در کودکان با سن کمتر از ۲ سال توصیه نمی‌شود. مقدار مصرف دارو در درمان آلودگی به کرم‌های شلاقی، کرم‌های گرد ،آسکاریس و کرم‌های قلاب‌دار در بزرگسالان و کودکان با سن بیشتر از ۲ سال۱۰۰ میلی گرم دو بار در روز برای ۳ روز می‌باشد.

اشکال دارویی مبندازول

Chewable Tablet : ۱۰۰ mg

دارو آلبندازول

موارد استفاده آلبندازول

آلبندازول یک داروی ضد کرم وسیع الطیف است و از نظر ساختمان و اثر، مشابه مبندازول می‌باشد. این دارو در درمان آلودگی به آسکاریس، کرمک، کرمک قلابدار، تریکوریاز و استرونژیلوئید نیز کاربرد دارد.

مکانیسم اثر آلبندازول

آلبندازول باعث تغییرات تخریبی در سلول‌های جدار روده کرم و درنتیجه کاهش تولید انرژی در انگل و مرگ آن می‌شود.

فارماکوکینتیک

جذب این دارو از طریق خوراکی کم و نامنظم است که در صورت مصرف همزمان دارو با غذاهای چرب افزایش می‌یابد. این دارو پس از جذب، در مایع مغزی-نخاعی، صفرا و کیست هیداتید منتشر می‌شود. آلبندازول در کبد به سرعت و به طور گسترده به متابولیت‌های فعال متابولیزه می‌شود. اوج غلظت سرمی دارو ۴-۲ ساعت پس از مصرف خوراکی به دست می‌آید. نیمه عمر آن پس از مصرف یک مقدار واحد ۱۵-۸ ساعت است. دفع دارو پس از جذب عمدتاً کلیوی است.

هشدارها

۱- این دارو در بیماران مبتلا به مشکل کبدی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- انجام آزمایشهای مربوط به کبد و شمارش سلول‌های خون قبل از شروع درمان و دوبار در طول هر دوره درمان با مقادیر زیاد یا به مدت طولانی، ضروری است.

عوارض جانبی آلبندازول

اختلالات گوارشی ، سردرد، سرگیجه، تغییر در آنزیم های کبدی، به ندرت آلوپسی برگشت ناپذیر، تب، بثورات جلدی و اختلالات خونی از عوارض مصرف این دارو هستند. در صورت نشت مایع در کیست هیداتید احتمال بروز شوک آلرژیک وجود دارد.

نکات قابل توصیه

۱- این دارو را باید همراه با غذاهای چرب مصرف کرد.
۲- دوره درمان با این دارو باید کامل شود. در آلودگی‌های شدید دوره درمان ممکن است ۳-۲ هفته طول بکشد.

اشکال دارویی آلبندازول
Suspension : ۴۰۰mg/۱۰ml
Tablet : ۲۰۰mg
Tablet : ۴۰۰mg

دارو پروپرانولول

موارد استفاده پروپرانولول

پروپرانولول در درمان آنژین صدری مزمن، پیشگیری و درمان آریتمی قلبی، کنترل قلبی، کنترل پرفشاری خون، درمان کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک و پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد، در درمان کمکی فئوکروموسیتوم و پیشگیری از سردردهای عروقی مصرف می‌شود.

فارماکوکینتیک

حدود ۹۰ درصد دارو از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود. پیوند دارو به پروتئین‌های پلاسما خیلی زیاد است. متابولیسم دارو کبدی بوده و نیمه‌عمر آن ۵-۳ ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر ۱.۵-۱ ساعت و دفع دارو کلیوی است.

موارد منع مصرف پروپرانولول

پروپرانولول در شوک قلبی، نارسایی آشکار قلب، بلوک درجه دو یا سه دهلیزی-بطنی، برادیکاردی سینوسی و کاهش فشار خون سیستولیک به کمتر از ۱۰۰ میلی‌متر جیوه(برای پیشگیری از انفارکتوس مجدد میوکارد) نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- مصرف این دارو در صورت وجود سابقه آلرژی، آسم نایژه‌ای، آمفیزیم یا برونشیت غیرآلرژیک، نارسیایی احتقانی قلب، دیابت، پرکاری تیروئید، افسردگی روانی یا سابقه ابتلاء به آن باید با احتیاط فراوان صورت گیرد.
۲- مقدار مصرف این دارو در سالمندان باید براساس پاسخ بیمار تعیین شود. زیرا از یک طرف به علت کاهش حساسیت این بیماران به اثر دارو ممکن است افزایش مقدار مصرف لازم باشد و از طرف دیگر به علت کاهش توانایی متابولیسم و دفع دارو، کاهش مقدار مصرف ممکن است ضرورت یابد.
۳- در بیماران مبتلا به مشکل کبدی، مقادیر مصرف این دارو باید کاهش یابد.
۴- در صورت بروز افسردگی ناشی از این دارو، مصرف آن باید قطع شود.
۵- اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیدا کند، باید مصرف این دارو به تدریج و حداقل طی سه روز تا دو هفته قطع شود. در طول این مدت، بیمار باید از فعالیت‌های شدید بدنی پرهیز کند تا خطر بروز انفارکتوس میوکارد یا آریتمی به حداقل برسد. اگر پس از قطع مصرف دارو، علایم قطع مصرف بروز کرد، باید مصرف دارو را به طور موقت مجدداً شروع نمود ولی به دنبال بهبود بیمار، آن را با احتیاط قطع کرد.
۶- در طول مصرف این دارو، پیگیری عملکرد قلب، تعیین نبض، اندازه‌گیری فشار خون و ثبت نوار قلبی و اندازه‌گیری ضربان قلب ضروری است.

عوارض جانبی پروپرانولول

برادیکاردی، نارسایی قلب، اسپاسم برونش، انقباض عروق محیطی، اختلالات گوارشی، خستگی، مشکلات خواب، بثورات جلدی، اشکال درتنفس یا خس خس کردن، سردی دست‌ها و پاها، اختلال شناخت به خصوص در سالمندان، توهم، افسردگی روانی، ورم مچ و ساق پا، ضربان آهسته و غیر عادی قلب، یبوست، اضطرابیا نگرانی، کاهش توانایی جنسی، اسهال، خواب‌آلودگی خفیف، سردرد، بی‌حسی یا گزگز کردن انگشتان دست و پا و خستگی یا ضعف غیر عادی از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارویی

مقدار مصرف انسولین و داروهای خوراکی پایین‌آورنده قند خون، هنگام مصرف همزمان با این دارو باید تنظیم شود تا از کاهش بیش از حد قند خون جلوگیری شود. در صورت مصرف همزمان داروهای مسدودکننده گیرنده بتا-آدرنرژیک با داروهای مسدودکننده کانال‌های کلسیمی یا کلونیدین، اثرات کاهش فشار خون ممکن است تشدید شود. مصرف همزمان داروهای مهارکننده و مونوآمین اکسیداز با این دارو(مانند فورازولیدون و پروکاربازین) به علت امکان افزایش شدید فشار خون، توصیه نمی‌شود. در صورت مصرف همزمان این دارو با آمین‌های مقلد سمپاتیک که دارای فعالیت بتا-آدرنرژیک هستند، ممکن است اثرات هر دو دسته دارو کاهش یابند. گزانتین‌ها در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است باعث مهار اثرات درمانی هر دو دسته دارو شوند. همچنین، کلیرانس تئوفیلین افزایش می‌یابد.

نکات قابل توصیه

۱- هیچ یک از نوبت‌های مصرف این دارو نباید فراموش شود،‌ به خصوص اگر روزی یک بار مصرف می‌شود.
۲- این دارو، پرفشاری خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. مصرف این دارو ممکن است تا پایان عمر ضروری باشد.
۳- مصرف دارو، حتی در صورت احساس بهبودی، باید ادامه یابد.
۴- اگر یک نوبت دارو فراموش شود، به محض به یاد آوردن آن نوبت باید مصرف شود. ولی اگر تا زمان مصرف نوبت بعدی ۴ ساعت باقی مانده باشد، از مصرف آن نوبت باید خودداری شده و مقدار مصرف بعدی نیز دوبرابر نشود.
۵- در بیماران مبتلا به دیابت، با مصرف این دارو علائم کمی قند خون ممکن است پوشانده شود یا غلظت قند خون افزایش یابد یا کاهش قند خون طولانی شود.
۶- از مصرف سایر داروها، به ویژه داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه پزشک ندارند، باید خودداری شود.
۷- قبل از قطع مصرف دارو، باید با پزشک مشورت شود.
۸- به علت احتمال بروز سرگیجه، خواب‌آلودگی و منگی، هنگام رانندگی یا کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.

اشکال دارویی پروپرانولول

Injection: ۱ mg/ml
Scored Film Coated Tablet: ۴۰mg، ۸۰mg Film Coated Tablet: ۱۰mg
Sustained Release Tablet: ۸۰mg، ۱۶۰mg

دارو تری پاراتید

موارد استفاده تری پاراتید

تری پاراتید در درمان پوکی استخوان در زنان یائسته‌ و مردانی که دچار بیماری هیپوگنادال شده‌اند و بیشتر در معرض شکستگی استخوان قرار دارند استفاده می‌شود..

مکانیسم اثر

تری پاراتید با تنظیم متابولیسم کلسیم و فسفر (افزایش سطح کلسیم سرم و کاهش سطح فسفر سرم) در استخوان‌ها و کلیه، باعث تقویت تشکیل استخوان‌های جدید و افزایش تراکم استخوانی می‌شود.

فارماکوکینتیک

نیمه عمر این دارو پس از تزریق، ۱ ساعت می‌باشد.

عوارض جانبی تری پاراتید

افسردگی، سرگیجه، سردرد، بی‌خوابی، سنکوپ، آنژین پکتوریس، افزایش فشار خون، افت فشار خون، فارنژیت، رینیت، یبوست، تهوع، اسهال، استفراغ، هایپرکلسمی (افزایش کلسیم خون)، گرفتگی عضلات پا، افزایش سرفه، ذات‌الریه، ضایعه پوستی، تعریق، درد گردن و مشکلات دندانی همگی از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارویی

الف) مصرف همزمان این دارو با مکمل‌های کلسیم ممکن است باعث افزایش دفع کلسیم از طریق ادرار شود.
ب) در صورت مصرف همزمان این دارو با دیگوکسین ممکن است به علت بروز هایپرکلسمی (افزایش کلسیم خون) ناشی از مصرف دارو، خطر مسمومیت با دیژیتال‌ها افزایش یابد.

مقدار مصرف روزانه تری پاراتید

۲۰mcg در ران یا شکم تزریق زیرجلدی می‌شود.

دارو هیدروکورتیزون

موارد استفاده هیدروکورتیزون

هیدروکورتیزون در درمان علامتی اختلالات ناشی از آلرژی و یا التهابی پوست نظیر اگزما، درماتیت‌ها، زخم قنداق بچه و نیش حشرات به کار می‌رود.

مکانیسم اثر هیدروکورتیزون

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده‌های اختصاصی خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو-گیرنده وارد هسته سلولی می‌شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم‌های مهاری می‌شود که گمان می‌رود مسئول ایجاد اثرات مهاری ضد التهابی می‌باشند.

فارماکوکینتیک

متابولیسم این دارو عمدتاً در خود پوست صورت می‌گیرد. به دنبال جذب سیستمیک، در کبد نیز متابولیزه می‌شود. نیمه عمر هیدروکورتیزون آزاد حدود ۲ ساعت می‌باشد.

موارد منع مصرف

در ضایعات پوستی درمان نشده باکتریایی، قارچی یا ویروسی، بیماری روزاسه و التهاب پوستی، حالات التهابی زخم‌دار یا خارش‌دار نباید مصرف شود. تجویز این دارو برای درمان آکنه ولگاریس توصیه نمی‌شود (به خصوص کورتیکواستروئیدهای قوی منع مصرف دارند) کورتیکوستروئیدهای قوی در کودکان زیر یک سال منع مصرف دارند.

هشدارها

در اختلالات التهابی پوست شیرخواران از قبیل التهاب ناشی از ادرار سوختگی احتیاط فراوان نموده و بیش از ۷-۵ روز مصرف نشود. از مصرف طولانی مدت فرآورده روی پوست اجتناب شود.

عوارض جانبی هیدروکورتیزون

در صورت جذب سیستمیک هیدروکورتیزون احتمال بروز عوارضی نظیر سندرم کوشینگ، افزایش قند خون، وجود قند در ادرار و در صورت مصرف دراز مدت تضعیف محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-فوق کلیه وجود دارد.
بروز عوارض جانبی موضعی مانند تشدید عفونت‌های درمان نشده، نازک شدن پوست، درماتیت تماسی، اختلالات التهابی در ناحیه صورت به ویژه در خانم‌ها و آکنه در محل کاربرد فرآورده نیز گزارش شده است.

نکات قابل توصیه

۱- از مصرف خودسرانه این دارو خودداری شود.
۲- از به کار بردن پوشش و یا پانسمان روی ناحیه تحت درمان با هیدروکورتیزون خودداری شود.
۳- از تماس دارو با چشمها اجتناب شود.
۴- در صورتی که با گذشت دو هفته عارضه‌ای که برای آن هیدروکورتیزون تجویز شده، بهبود پیدا نکرد و یا بدتر شد، به پزشک مراجعه شود.
۵- قبل از شیردهی از استعمال این دارو روی بافت پستان خودداری شود.

مقدار مصرف هیدروکورتیزون

در بزرگسالان از کرم یا پماد ۱% ، ۱ تا ۳ بار در روز و در کودکان بالای ۲ سال ۱ تا ۲ بار در روز استفاده می‌شود. میزان مصرف این دارو در کودکان زیر ۲ سال تاکنون مشخص نشده است.

اشکال دارویی هیدروکورتیزون
Topical Cream: ۱%
Topical Ointment: ۱%