از رنگ‌های متضاد استفاده نکنید
فکر کنید بعد از کلی کلنجار بالاخره رنگ لاک ناخن دلخواه‌تان را انتخاب کرده‌اید. فکر می‌کنید رنگش بی‌نهایت مناسب با انگشتان دست و پای‌تان هست؟ استفاده از یک رنگ یک‌جور و یا یکسان چه برای انگشتان دست وچه برای انگشتان پا باعث می‌شود لاکی که استفاده کرده‌اید مرتب و منظم و کاملا حرفه‌ای زده شده به نظر برسد. واضح است که می‌توانید از دو رنگ لاک مختلف استفاده کنید اما باید دقت داشته باشید که رنگ‌ها با هم متناسب و هماهنگ باشند. مطمئنا استفاده از رنگ قرمز برای انگشتان دست و رنگ آبی برای انگشتان پا غیر متعارف به‌نظر می‌رسد.
پوست پاهای‌تان را با دقت نرم و لطیف کنید
پینه‌ها و میخچه‌های پا در واقع همان پوست‌های سخت شده پا هستند که گاه می‌توانند باعث ترک‌های دردناک پوست هم بشوند. اگر در یک سالن زیبایی، پدیکور انجام می‌دهید به هیچ عنوان به ناخن‌کار اجازه ندهید از تیغ برای از بین بردن پوست‌های مرده پا استفاده کند. تیغ شانس ابتلا به انواع عفونت‌ها را افزایش می‌دهد. اما اگر خودتان در منزل پدیکور می‌کنید، اول پاهای‌تان را برای ۵ دقیقه در آب گرم قرار دهید. بعد به‌وسیله یک سوهان مخصوص پا، سنگ‌پا و یا یک اسکراب (لایه‌بردار) پوست‌های مرده پا را از بین ببرید. سعی کنید زیاد پابرهنه نباشید، پای بدون کفش یا جوراب باعث خشکی زیاد پوست می‌شود.
بهداشت پوست‌های اطراف ناخن
پوست‌های شاخی شده اطراف ناخن پا می‌توانند موجب تجمع انواع میکروب‌ها و باکتری‌ها شوند. پس همیشه سعی کنید به خوبی اطراف ناخن‌ها را تمیز نگه دارید. اگر برای پدیکور به یک سالن زیبایی مراجعه می‌کنید به ناخن‌کار خود بگویید در حین پدیکور به هیچ عنوان پوست‌های حساس اطراف ناخن‌ها را بر خلاف جهت رویش آنها جدا نکند. با این کار شانس ابتلا به عفونت‌های مختلف را کاهش می‌دهید. حتی قبل از جلسه پدیکور خودتان هم این پوست‌های شاخی شده اطراف ناخن را جدا نکنید. می‌توانید برای نرمی پوست از یک مرطوب کننده مناسب استفاده کنید. نکته مهم اینکه اگر احساس می‌کنید پوست‌تان قرمز است و یا سوزش دارد حتما به پزشک مراجعه کنید.
قبل از پدیکور شیو نکنید
حتی اگر احساس خجالت می‌کنید، به هیچ وجه قبل از جلسه پدیکور شیو نکنید حتی اگر پای پر مویی دارید. احتمال اینکه باکتری‌ها از روزنه‌ها و یا خراش‌های احتمالی ناشی از شیو کردن وارد بدن‌تان شود بسیار زیاد است. بعضی از باکتری‌ها در شیرآلات آب آشامیدنی زندگی می‌کنند و می‌توانند به وسیله آب و یک لگن آلوده به بدن شما منتقل شوند. این دسته از باکتری‌ها می‌توانند باعث جوش و التهاب و سایر عفونت‌های جدی شوند. پس صبر کنید و بعد از انجام پدیکور پاهای خود را شیو کنید.
پدیکور ماهی
بعضی سالن‌های زیبایی از ماهی‌های مخصوصی جهت انجام پدیکور استفاده می‌کنند. این ماهی‌های کوچک با ذره ذره خوردن پوست‌های مرده پا همان کار اسکراب یا لایه برداری پوست را انجام می‌دهند. در بعضی از کشورها استفاده از این ماهی‌ها برای انجام پدیکور ممنوع اعلام شده است. واضح است که کارکنان یک سالن نمی‌توانند با هربار استفاده مراجعین، این حوضچه‌های ماهی را خالی و تمیز و ضدعفونی کنند و مسلما ماهی‌ها هم که غیر قابل تمیز کردن هستند. پس می‌توانند ناقل انواع بیماری‌های عفونی و قارچ‌ها باشند.
انجام پدیکور در طول بارداری
در طول بارداری بدن دچار ورم و حتی مفاصل هم متورم می‌شوند و در این حالت انجام پدیکور به نظر سخت می‌آید. خبر خوب اینکه انجام پدیکور در زمان بارداری بی‌خطر است. ناخن‌ها مواد شیمیایی درون لاک ناخن را جذب نمی‌کنند و اگر بوی تند این‌گونه مواد برای‌تان ناراحت کننده است می‌توانید حین انجام پدیکور کنار یک پنجره و یا در باز بنشینید.
راهنمای پدیکور و مانیکور بی‌خطر/ پدیکور با حوضچه‌های ماهی ممنوع!
آیا شما هم معمولا مشکل سردی پا و انگشتان پا را دارید؟ جریان خون ضعیف که به اسم (PAD) پریفرال آرتریال یا همان اختلالات شریانی شناخته می‌شود، عامل اصلی این بیماری است. PAD بیشتر اوقات علت اصلی بیماری‌هایی مثل: فشار خون، بیماری‌های قلبی، دیابت، کم کاری غده‌ی تیروئید، کلسترول بالا و یا کم‌خونی است. سیگار کشیدن هم یکی دیگر از عوامل بسیار مهم در ابتلا به PAD است. افراد مبتلا به بیماری پریفرال نوروپاتی هم بیشتر اوقات از سردی بیش از حد پاها رنج می‌برند. در ادامه این مطلب، بیشتر با بیماری‌ها و مشکلات پا و ارتباط آنها با سلامت عمومی‌مان آشنا می‌شویم.
پا درد
تنها کفش نامناسب نیست که می‌تواند عامل پادرد باشد. جالب است بدانید از هر ۵ خانمی که از درد پا شکایت می‌کنند ۴ نفرشان مشکلات بسیار جدی‌تری به غیر از کفش نامناسب دارند. کفش‌های پاشنه بلند یا کفش‌های نامناسب می‌توانند عامل تشدید عوارض جانبی رایجی مثل: پینه شست‌پا، برآمدگی و ورم عصب‌ها، خمیدگی قلاب مانند شست پا به طرف پایین و فرو رفتن ناخن در گوشت انگشت‌تان پا شود. نکته مهم اینکه، خانم‌هایی که از مشکل پوکی‌استخوان رنج می‌برند ممکن است بیشتر دچار شکستگی و یا ترک‌خوردگی استخوان پا شوند.
پنجه‌های قرمز رنگ، سفید و یا آبی نشانه چیست؟
اگر انگشتان پاهای‌تان یا همان پنجه‌های پا به رنگ آبی، قرمز و یا سفید در آمده است و حالت لکه لکه پیدا کرده است ممکن است شما دچار بیماری رینود شده باشید. قرار دادن پاها در معرض سرما، اختلالات عاطفی، استرس زیاد و اسپاسم عروق که باعث تنگ شدن و محدود کردن ناگهانی شریان‌های پوست پا و انگشت‌تان آن می‌شوند نتیجه این بیماری و در نتیجه تغییر رنگ انگشت‌تان است. افرادی که زیاد سیگار می‌کشند بیشتر دچار تغییر رنگ پوست پا و یا لک و پیس می‌شوند.
درد پاشنه پا
درد در ناحیه کف پا رایج‌ترین درد ناشی از استفاده از کفش‌های پاشنه بلند است. پلانتارفاسیا یک قسمت درشت و بزرگ در انتهای پا است که به پاشنه پا متصل می‌شود و گه‌گاه می‌تواند متورم و دردناک شود. بعضی اوقات صبح‌ها که از خواب بیدار می‌شوید با برداشتن اولین قدم درد شدیدی در قسمت پاشنه پا احساس می‌کنید. نوک‌تیزی استخوان، بیرون‌زدگی و یا برآمدگی استخوان، شکستگی تنشی استخوان به ویژه به خاطر ورزش شدید، تومورهای استخوانی، انواع عفونت‌ها، التهاب کیسه‌های مفصلی، التهاب عصبی و ورم مفاصل از جمله این علت‌ها هستند. انجام تست ورزش، عکسبرداری با اشعه ایکس می‌توانند کمک بزرگی در تشخیص علت اصلی این دردها باشند.
تغییر در شیوه راه رفتن
تغییر در شیوه را رفتن می‌تواند از اصلی‌ترین علل بیماری‌های مزمن و جدی باشد. این تغییرات ممکن است به شکل‌های گوناگون بروز کند. طرز راه رفتن شما، تعادل بدن، کشیدن پا و لغزش آن همگی می‌توانند نشانه‌های هشدار دهنده‌ای برای‌تان باشد. یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها همان بیماری پریفرال نوروپاتی است که گاه باعث بی‌حسی و یا سوزش خفیفی در پاها می‌شود. پریفرال نوروپاتی بیشتر در افراد مبتلا به دیابت دیده می‌شود اما ممکن است در حالت‌های مختلف دیگری از جمله عفونت‌های مختلف و یا کمبود ویتامین‌ها هم بروز کند.
زردی ناخن‌ها
انیکو‌مایکوزیس یک نوع عفونت قارچی ناخن است که باعث تغییر رنگ و ضخیم شدن ناخن‌ها می‌شود و گاهی این تغییر به رنگ زرد است. زردی ناخن ها می‌تواند علت‌های دیگری هم داشته باشد. بیماری‌هایی مثل: ورم مفاصل، بیماری‌های ریوی، بیماری‌های ناشی از پوشش کفش‌های تنگ و ورزشی علت‌های دیگر تغییر رنگ ناخن‌ها هستند.
همه ما درباره مضرات سیگار، بارها و بارها شنیده‌ایم اما آخرین یافته دانشمندان درباره سیگار، نشان می‌دهد که علاوه بر فرزندان زنان سیگاری، نوه‌های آنها هم از عوارض مصرف سیگار در دوران بارداری بی‌نصیب نمی‌مانند.
طی مطالعه‌ای که در دانشگاه بریستول انجام گرفته است، دخترانی که مادربزرگ مادری‌شان در دوران بارداری سیگار مصرف می‌کرده است، ۶۷ درصد بیشتر از دیگر دختران با نشانگان اوتیسم از قبیل ضعف در برقراری ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکرار شونده روبه‌رو می‌شوند. این فقط بخشی از نتایج یک مطالعه وسیع بر روی چگونگی تأثیر سیگار کشیدن مادربزرگ مادری و پدری در دوران بارداری، بر نوه‌ها است.
نتایج این بررسی‌ها که بر روی ۷ هزار کودک انجام گرفت نشان داد که ۱۷۷ کودک به اوتیسم مبتلا شده‌اند. اما چگونه چنین اتفاقی می‌افتد؟ به نظر می‌رسد که مصرف سیگار در دوران بارداری، می‌تواند بر روی تخمک‌های جنین دختر تأثیر بگذارد و درنتیجه کودک حاثل از آن تخمک‌ها را با مشکلات مادرزادی ژنتیکی روبه‌رو کند.
برخی دیگر از تئورسین‌ها نیز معتقدند که ممکن است سیگار کشیدن منجر به نوعی جهش ژنتیک در مادر شود که خواه ناخواه بر اثر وراثت آن را به فرزند خود و درنتیجه نوه خود منتقل می‌کند و یا حداقل نوه را نسبت به پذیرش آن بیماری آسیب‌پذیرتر می‌کند. هنوز درباره اینکه کدام جنسیت بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اطلاعاتی در دست نیست اما دانشمندان مطمئن هستند که این عارضه فقط از سمت مادربزرگ مادری انتقال می‌یابد.
البته این مطالعه محدودیت‌های خاص خودش را داشته است. برای مثال نتایج کاملا بستگی میزان صحت گزارش والدین از مادران خود در دوران بارداری دارد و یا اینکه مطالعه فقط بر روی سفیدپوستان انجام شده است و در وهله اول اوتیسم مورد توجه نبوده است.
بنا به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، از هر ۶۸ کودک در آمریکا، یک نفر به اوتیسم مبتلا است.
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که حدود ۴۰ درصد از کارمندان اداری، معمولا ناهار خوردن پشت میز کار را همزمان با انجام دادن کارهای دیگر ترجیح می‌دهند. شاید ناهار خوردن و پاسخ دادن به تماس‌های تلفنی دریافتی یا نوشتن متن ایمیل، این احساس را به شما بدهد که درحال صرفه‌جویی در زمان هستید. با این‌حال، دکتر کریستی فرگوسن (روان‌شناس متخصص غذا) تاکید می‌کند که همه کارمندان باید از غذا خوردن پشت میز کار پرهیز کنند. در ادامه با دلایل مهم این کار آشنا می‌شویم.
شانس پُرخوری را بیشتر می‌کنید
وقتی که ذهنتان معطوف به کار است، ولی همزمان ناهار می‌خورید، هم به سطح انرژی بدن و هم به وضعیت دور کمرتان آسیب می‌رسانید. مطالعات نشان داده‌اند که غذا خوردن همراه با حواس‌پرتی می‌تواند به پُرخوری منجر شود و حتی کاری کند که کارمندان همه غذای خودشان را بدون هیچ احساس خاصی تمام کنند و همچنان گرسنه بمانند. طبق یکی از همین مطالعات، غذا خوردن همراه با تماشای تلویزیون، میزان استفاده از پیتزا را ۳۶ درصد و میزان استفاده از ماکارونی و پنیر را ۷۱ درصد افزایش می‌دهد. البته، نوع حواس‌پرتی اصلا اهمیتی ندارد.
زمان استراحت مغز را مختل می‌کنید
وقت ناهار، فرصت فوق‌العاده‌ای برای استراحت مغز است و می‌تواند ذهن شما را شاداب کند. بعضی از افراد ترجیح می‌دهند که وقت ناهار خودشان را هم با بالا و پایین رفتن در صفحات موبایل پُر کنند، اما نمی‌دانند که چنین کاری می‌تواند استرس مضاعف به آنان وارد کند و حتی ذهن‌شان را تحت فشار غیرعادی قرار بدهد.
تنوع غذایی را کم می‌کنید
افرادی که ناهارهای فوری در محل کار را ترجیح می‌دهند و پشت میز کار غذا می‌خورند، معمولا یکی از همین رستوران‌ها یا فست‌فودهای نزدیک به محل کار را انتخاب می‌کنند و بعضا حتی هر روز یک غذای ثابت را سفارش می‌دهند. این کارمندان اساسا نمی‌خواهند به گزینه‌های مختلف غذایی فکر کنند یا وقت ندارند که ناهار هر روز را در روز قبل آماده کنند. راحت‌ترین تصمیم در این موقعیت، همان سفارش غذای هر روز از رستوران همیشگی است، اما چنین تصمیمی نه‌تنها می‌تواند کسل‌کننده باشد، بلکه تنوع لازم را در رژیم غذایی شما از بین می‌برد.
زمان بیشتری روی صندلی می‌نشینید
امروزه، یک کارمند اداری نوعی معمولا ۱۵ ساعت از وقت شبانه‌روزی خودش را در حالت نشسته می‌گذراند. درواقع، اگر دقت کنید، متوجه می‌شوید که بخش زیادی از روز آنان صرف کارهایی می‌شود که همگی در حالت نشسته هستند: رانندگی کردن، کار پشت میز، خوردن ناهار پشت میز، خوردن شام پشت میز، تماشای تلویزیون درحالت نشسته روی مبل و… . بنابراین، کارمندانی که ناهار خودشان را در آشپزخانه محل کار، سالن ناهارخوری یا در صورت امکان بیرون از محل کار می‌خورند، مقداری از این مدت‌زمان نشستن را کاهش می‌دهند و چند قدم بیشتر در طول هر روز راه می‌روند. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که نشستن بیش از حد در درازمدت واقعا برای سلامتی و تندرستی ما مضر است. افرادی که مدت‌زمان زیادی را در حالت نشسته می‌گذرانند، اساسا انرژی کمتری مصرف می‌کنند و کالری‌های کمتری می‌سوزانند. این درحالی است که کارگران کشاوری به‌عنوان مثال، روزانه حدود یک هزار کالری بیشتر از کارمندان اداری، انرژی مصرف می‌کنند.
روابط اجتماعی را کاهش می‌دهید
ناهار خوردن به‌تنهایی در اتاق کار می‌تواند زمان لازم برای حفظ روابط اجتماعی را کمتر کند. این روند در درازمدت بر احساس خوشبختی و میزان بهره‌وری شما تاثیر منفی می‌گذارد. ناهار خوردن با دوستان به‌طور منظم، یکی از بهترین راه‌ها برای دور ماندن از این چرخه مخرب، کاهش استرس و بازیابی انرژی لازم است. دور ماندن از فعالیت‌های کاری در وقت ناهار، احساس شادی و شادابی بیشتری به شما می‌دهد و تمرکز لازم برای شروع کار پس از ناهار را بیشتر می‌کند.
شروع دوران مدرسه، اولین رویداد مهم در زندگی بسیاری از کودکان محسوب می‌شود و مرحله‌ای است که به‌طور طبیعی اضطراب و استرس نسبتا زیادی را در خود کودکان و والدین آنان به‌وجود می‌آورد. دکتر میت فرین (روان‌پزشک کودکان و نوجوانان) معتقد است که آماده‌سازی کودکان از منظر عاطفی قبل از شروع مدرسه واقعا مهم است و امکان لذت بردن از مدرسه را در این دوران پایه‌ای برای آنان فراهم می‌کند. این متخصص، راه‌های زیر را در راستای راحت‌تر کردن روزهای اولیه مدرسه برای کودکان پیشنهاد می‌دهد.
شکل‌گیری یک روال منظم و برنامه‌ریزی‌شده قبل از شروع مدرسه در زندگی دانش‌آموز، واقعا به راحت‌تر کردن روزهای اولیه مدرسه برای والدین و خود کودک کمک می‌کند. این روال باید شامل چنین مواردی باشد: تنظیم ساعت بیدارباش، لباس پوشیدن بدون کمک والدین، تنظیم ساعات وعده‌های غذایی و میان‌وعده‌ها. خرید لباس فُرم مدرسه با مشارکت دانش‌آموز نیز می‌تواند راه مناسبی برای زمینه‌سازی شروع مدرسه در زندگی او باشد. البته روندهای خرید لباس فُرم یا محصولات مورد نیاز مختلف باید به یک تجربه خاص و هیجان‌انگیز تبدیل شوند تا تاثیر مثبتی بر ذهن کودک بگذارند.
هر پدر یا مادری به همان اندازه که باید آسایش و امنیت فرزندش را تامین کند، باید او را به سمت مستقل شدن و تقویت انعطاف‌پذیری در شرایط مختلف هدایت کند. بنابراین، والدین باید دانش‌آموز را به انجام دادن این کارهای روزمره با اتکای به خودش تشویق کنند: معرفی کردن خود به افراد جدید، درخواست کمک از دیگران، مدیریت وضع لباس‌ها و کفش‌ها، بسته‌بندی کیف و خوراکی‌ها بدون کمک والدین و… .
دانش‌آموز باید با هیجان و نگرشی کاملا مثبت، به‌سوی تجربه‌های جدید برود. بنابراین، والدین باید فضای خانه را به‌سمت بررسی و ارزیابی اولیه روزهای مدرسه بکشانند، بدون اینکه استرس و اضطراب در دانش‌آموز ایجاد کنند. تهیه غذاهای مورد علاقه یا تفریح‌های مورد علاقه دانش‌آموز در روزهای اولیه مدرسه می‌تواند ذهن او را از مشکلات دور نگه دارد. راهنمایی کردن دانش‌آموز با رویکرد مثبت و همراه با محبت، انگیزه او را برای مقابله با مشکلات احتمالی افزایش می‌دهد.
اینکه والدین در اولین مواجهه با نگرانی‌ها و ترس‌های دانش‌آموز، همه تصورات او را انکار کنند، اصلا کار درستی نیست. درواقع، والدین باید به دانش‌آموز اجازه بدهند تا تمامی سوالات در ذهنش را به بیان دربیاورد و بعد با روی گشوده، برای همه این سوال‌ها پاسخی ارائه کنند. متخصصان هم تایید کرده‌اند که علت‌های زیادی برای شکل‌گیری نگرانی در کودکان در روزهای اولیه مدرسه وجود دارند. بیشتر اضطراب‌ها و ترس‌های ناشی از مدرسه، معمولا همان مشکلاتی هستند که از نظر بزرگسالان واقعا احمقانه و بی‌اهمیت تلقی می‌شوند.
والدین باید فضای راحت و مناسب فراهم کنند تا دانش‌آموز بتواند نگرانی‌ها و اضطراب‌های خودش را بیان کند. بنابراین، فرصت دادن به دانش‌آموزان برای ابزاز احساسات و نگرانی‌های درونی‌شان نسبت به مدرسه کاملا کار درستی است. والدین می‌توانند با شوخی کردن و به خنده واداشتن فرزندشان، تصورات عجیب‌وغریب را در ذهن او از بین ببرند.
در بیشتر موارد، دانش‌آموزان پس از چند هفته اول خودشان را با روند مدرسه وفق می‌دهند و دوست‌های زیادی پیدا می‌کنند. با این‌حال، روند سازگاری در بعضی از دانش‌آموزان شکل نمی‌گیرد و ناراحتی آنان به مشکلات دیگری مانند اختلال در روند یادگیری مطالب درسی یا مواجهه با زورگویی دانش‌آموزان دیگر مرتبط می‌شود.
استرس را سرجایش بگذارید. استرس بخشی جدانشدنی از زندگی است. اینکه چطور با آن کنار بیایید، بر هر رو وجه روحی و جسمی شما تأثیر می‌گذارد. در اینجا ۱۰ راهکار برای کاهش استرس به شما پیشنهاد می‌کنیم.
احساس سرگردانی می‌کنید؟ یک آدامس بخورید. مطالعات نشان می‌دهند که جویدن آدامس، می‌تواند هم استرس و هم اضطراب را برطرف کند. شاید به این خاطر است که حرکات ریتمیک جویدن به افزایش خونرسانی به مغز کمک می‌کند. برخی هم معتقدند که این طعم و بوی آدامس است که باعث تحریک واکنش آرامش‌پذیری می‌شود.
گذراندن وقت در خارج از خانه، پادزهر استرس است. مطالعات نشان می‌دهند که کمی قدم زدن در هوای آزاد حتی اگر شده تا سر کوچه، می‌تواند روحیه را تقویت کند. منظور این نیست که طبیعت‌گردی باعث آرامش می‌شود، درواقع بیرون رفتن از خانه به معنای تحرک و فعالیت است.
یک ضرب‌المثل قدیمی وجود دارد که می‌گوید «بخور و دم نزن». زمانی که استرس دارید، لبخند زدن کار مشکل و بی‌معنایی است اما باعث می‌شود در عضلات صورت تنش ایجاد شود و استرس کاهش یابد. لبخند اگر واقعی باشد و باعث انقباض عضلات دور دهان و اطراف چشم شود، از بین برنده استرس است. به علاوه، لبخند می‌تواند به افزایش ضربان قلب کمک کند و اجازه دهد شرایط استرس‌زا راحت‌تر بگذرد.
برخی رایحه‌ها، می‌توانند باعث تحریک آرامش شوند. براساس مطالعه‌ای که بر روی برخی پرستاران انجام شد، افرادی که ویال حاوی روغن اسطوخودوس بر روی لباسشان چسبانده بودند، بیشتر از بقیه احساس آرامش داشتند. اسطوخودوس یا لاوندر می‌تواند اثر داروهای ضداضطراب و مسکن‌ها را بیشتر کند. اگر از این دست داروها استفاده می‌کنید، برای استفاده از روغن اسطوخودوس با پزشک مشورت کنید.
اگر مجبور هستید در طول روز با شرایط استرس‌زا فراوانی روبه‌رو شوید، گوش دادن به موسیقی می‌تواند شما را آرام کند. هنگام گوش دادن به موسیقی، سطح کورتیزول (هورمون استرس) در خون پایین می‌آید.
تمرین‌های نفس کشیدن، باعث توقف سریع استرس می‌شوند. تمرکز بر طریقه نفس کشیدن، حواس را از افکار استرس‌زا پرت می‌کند و به سمت دقت بر روی نفس کشیدن می‌برد. به منظور انجام این تمرین، از طریق بینی‌تان به آرامی نفسی عمیق بکشید و اجازه دهید تا ریه‌هایتان کاملا پر شوند، سپس هوا را با همان سرعتی که فرو بردید، بیرون بدهید. انجام حداقل ۱۰ دقیقه از این تمرین می‌تواند کاملا استرس را از بین ببرد.
همه ما گاهی در ذهنمان با خود صحبت می‌کنیم اما معمولا نه به صورت مهربانانه. مهربان بودن با خود کمک می‌کند تا با حفظ آرامش، تصمیمات درستی بگیرید و راه حل‌های مؤثری پیدا کنید. زمانی که با مشکلی روبه‌رو می‌شوید سعی کنید به همان صورتی که با دوستتان صحبت می‌کنید و به او آرامش می‌دهید با خودتان صحبت کنید. به خودتان بگویید، “مشکلی نیست من می‌توانم حلش کنم”.
یک سررسید باطله بردارید و هر مشکلی که باعث ایجاد استرس در شما می‌شود را یادداشت کنید. این کار به شما کمک می‌کند احساس آرامش بیشتری کنید و به راه حلی برسید که تا به حال به ذهنتان خطور نکرده بود. می‌توانید در صفحه یادداشت موبایل خود یا حتی فایلی در کامپیورتان این موارد را یادداشت کنید فقط کافیست با خود صادق باشید و همه چیز را بنویسید تا نتیجه بهتری بگیرید.
حمایت عاطفی دیگران، یک مسکن بزرگ استرس است. زمانی که استرس دارید، سعی کنید نزد دوست یا کسی که دوستش دارید بروید. همدردی دیگران می‌تواند به شما کمک کند تا کمتر احساس تنهایی کنید.
ورزش به روش‌های مختلفی به روحیه نفع می‌رساند. فعالیت‌های فیزیکی، ذهن را از نگرانی‌های روزانه دور می‌کنند. ورزش همچنین باعث آزاد شدن اندروفین نیز در بدن می‌شود. ورزش به هر صورتی که باشد، چه کار با وسیله‌های بدن‌سازی باشد و چه پیاده‌روی طولانی‌مدت باشد، باعث کاهش استرس و اضطراب می‌شود.
نوشیدن یک لیوان آب آن‌هم قبل از خوردن یک وعده غذایی می‌تواند در مصرف کالری کمتر بسیار موثر باشد. بعضی اوقات احساس تشنگی با گرسنگی اشتباه تصور می‌شود. بنابراین اگر قبل از غذا خوردن آب بنوشید احساس گرسنگی کمتری می‌کنید و در نتیجه کمتر هم می‌خورید. معمولا مصرف انواع چای‌های گیاهی ( بدون شکر) و آب‌های طعم‌دار شده از جمله گزینه‌های مناسب برای بیشتر مصرف کردن مایعات به ویژه آب هستند. با این مقدمه، در ادامه به بهترین و مهم‌ترین راه‌های لاغری آشنا می‌شویم.
درست بعد از خوردن شام است که معمولا بدون فکر و از سر افراط چیزی می‌خوریم. جلوی تلویزیون می‌نشینیم و بی‌توجه به مقدار کالری که مصرف می‌کنیم، فقط می‌خوریم. سعی کنید خوردن اسنک‌های بعد از شام را برای خود ممنوع کنید و یا از اسنک‌هایی استفاده کنید که کم کالری باشند. مثل: نصف فنجان بستنی کم چرب و یا خوردن مقداری شیرینی که تنها ۱۰۰ کالری داشته باشد.
احتمالا برای‌تان سخت خواهد بود هنگامی که احساس گرسنگی می‌کنید هیچ چیزی نخورید. بیشتر افرادی که در طول روز ۴ تا ۵ وعده غذایی کوچک یا همان میان وعده، مصرف می‌کنند کمتر احساس گرسنگی می‌کنند و می‌توانند خیلی راحت‌تر وزن خود را کنترل کنند. کافی‌است میزان غذایی را که روزانه مصرف می‌کنید به وعده‌های کوچک‌تر تقسیم کنید و در ساعات مختلف روز آنها را بخورید. سعی کنید وعده شام‌تان را هم زودتر بخورید. خوردن غذا در ساعات پایانی شب و قبل از رفتن به تخت‌خواب به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.
ممکن است زمانی که پروتئین مصرف می‌کنید احساس رضایت بیشتری در مقایسه با خوردن کربوهیدرات‌ها داشته باشید. علاوه بر این خوردن پروتئین باعث می‌شود شما مدت زمان بیشتری احساس سیری کنید. پروتئین‌ها مامور حفظ و نگهداری عضلات بدن هم هستند. پس مصرف پروتئین‌های سالم مثل: گوشت، غذاهای دریایی، سفیده تخم‌مرغ، گیاه سویا، دانه‌های روغنی، حبوبات و ماست‌های کم چرب را در دستور غذایی خود قرار دهید.
طعم‌دار کردن غذاها می‌تواند احساس سیری و خرسندی در شما ایجاد کند. غذاهای پرادویه موجب کمتر غذا خوردن شما شود. ادویه‌ها و فلفل‌ها چاشنی غذا هستند و کم کالری، پس می‌توانید به جای استفاده از چربی‌ها برای طعم‌دار کردن غذا از آنها استفاده کنید.
حذف وعده صبحانه برای افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند به هیچ عنوان گزینه مناسبی نیست. بعضی از تحقیقات نشان می‌دهد، صبحانه نخوردن باعث می‌شود سخت‌تر وزن کم کنیم. دلیلش هم این است که وقتی صبحانه نمی‌خوریم در طول روز بیشتر احساس گرسنگی می‌کنیم و در نتیجه بیشتر هم غذا می‌خوریم. خوردن صبحانه‌ای سالم سرشار از فیبر مثل: میوه‌ها، خوراکی‌هایی که از غلات تهیه شده‌اند و با شیر به عنوان صبحانه مصرف می‌شوند و یا شیر و لبنیات کم‌چرب از بهترین گزینه‌ها هستند.
واقع‌بینانه آن است که هفته‌ای تقریبا ۵۰۰ تا ۹۰۰ گرم وزن کم کنید. همان‌طور که زمان می‌برد تا دچار اضافه وزن شوید، کاهش وزن هم نیازمند زمان کافی است. پس منتظر نتیجه یک شبه نباشید. توقع بیش از حد داشتن می‌تواند موجب بی‌انگیزگی و مایوس شدن برای ادامه راه شود. نتیجه مفید از زمانی شروع می‌شود که تنها ۵ تا ۱۰ درصد از وزن بدن‌تان کم شود.
اگر انتظار دارید با بیشتر وزن کردن، بیشتر هم لاغر شوید اشتباه می‌کنید. هر روز خود را وزن نکنید! این نوسانات و تغییرات سطحی می‌تواند باعث نا‌امیدی و دلسردی شما شود. تنها یکبار در هفته و در یک زمان معینِ روز خود را وزن کنید، برای هربار وزن کردن از یک لباس یکسان و یک ترازوی ثابت استفاده کنید.
با بهترین روش‌های لاغری آشنا شوید/ هفته‌ای یکبار خودتان را وزن کنید!
پدرها و مادرها در روزهای باقی‌مانده تا شروع مدرسه، بیشتر از هر چیزی به تهیه وسایل و ابزارهای مورد نیاز برای فرزندشان اهمیت می‌دهند. با این‌حال، اگر فرزندتان در سال‌های نوجوانی قرار دارد، باید بدانید که بخشی از مهم‌ترین تغییرات مربوط به او را مسائل دهان و دندان تشکیل می‌دهند. طبق گزارش انجمن ارتودنسی بریتانیا (BOS)، بیش از ۹۰ درصد از افراد نیازمند به ارتودنسی، نوجوانان زیر ۱۸ سال هستند.
احتمالا بعد از دانستن این موضوع می‌پرسید که چه زمانی باید فرزندتان را نزد دندان‌پزشک ببرید؟ و اینکه چه گزینه‌هایی در دسترس فرزند شما قرار دارند؟ دکتر آنتونی لام (متخصص ارتودنسی)، به این سوال‌ها پاسخ می‌دهد.
این متخصص می‌گوید: «اکثر کودکان بین ۱۱ تا ۱۴ سالگی، با توجه به تکامل دندان‌ها، به براکت‌های ارتودنسی نیاز پیدا می‌کنند. بنابراین، توصیه می‌شود که بلافاصله بعد از ریختن همه دندان‌های شیری فرزندتان (حدودا ۱۲ سالگی)، او را نزد متخصص ارتودنسی ببرید. با این‌حال، همه کودکان در این مورد با هم یکسان نیستند. بعضی از دندان‌پزشکان معتقدند که افراد از همان دوران کودکی باید هر ۶ ماه، حداقل یک بار به دندان‌پزشک مراجعه کنند».
مواجهه با این نشانه‌های رایج در کودکان کوچک‌تر (تقریبا ۷ تا ۱۰ ساله)، یعنی فرزند شما احتمالا به ارتودنسی نیاز دارد: مکیدن انگشست شست، جلورفتگی فک بالایی یا جلوآمدگی بیش از حد دندان‌های فوقانی. به همین دلیل، دکتر لام می‌گوید که بازداشتن کودکان از مکیدن انگشست شست واقعا ضرورت دارد.
دکتر لام می‌گوید: «واضح‌ترین علائمی که نیاز فرزند شما به براکت ارتودنسی را نشان می‌دهند، جلو بودن دندان‌های پایینی نسبت به فک یا underbite و جلو بودن دندان‌های بالایی نسبت به فک یا overbite است. فشردگی غیرعادی دندان‌ها و کج‌شدگی دندان نیز از همین علائم هستند. این مشکلات واقعا رایج محسوب می‌شوند و در صورت عدم درمان، عوارض متعددی را با پیامدهای متوسط یا شدید در بر خواهند داشت».
این متخصص می‌افزاید: «با این‌حال، بعضی از نشانه‌ها نیز آشکار نیستند و ممکن است که دلایل پزشکی داشته باشند. اگر فرزندتان در جویدن یا گاز گرفتن تکه‌های غذا با مشکل مواجه است، یا حالت فکش موقع غذا خوردن تغییر می‌کند، باید از براکت ارتودنسی استفاده کند. جای‌گیری نامناسب و غیرصحیح فک می‌تواند به مشکلاتی مانند سردرد، اختلال در جویدن، اختلال‌های گفتاری و حتی اختلال‌های دردناک مفصل فک منجر شود. هر کدام از این مشکلات واقعا می‌توانند عملکرد تحصیلی فرزندتان را در مدرسه مختل کنند».
دلایل زیادی وجود دارند که اهمیت و فواید استفاده از براکت‌های ارتودنسی را نشان می‌دهند. ساده‌ترین و اولین دلیل، تقویت بهداشت دهان و دندان است. به‌علاوه، براکت‌های ارتودنسی می‌توانند تاثیر زیادی بر اعتمادبه‌نفس و عزت‌نفس کودکان و نوجوانان باقی بگذارند که در دوران مدرسه واقعا اهمیت ویژه‌ای دارند.
بعضی از افراد، ارتودنسی را به یک موضوع مربوط به زیبایی محدود می‌کنند، درحالی که جنبه‌های پزشکی و غیرزیبایی ارتودنسی واقعا بر جنبه‌های زیبایی آن ارجحیت دارند. بنابراین، والدین نیز باید اهمیت ارتودنسی را به‌عنوان کاری که سلامت جسمی و روانی فرزندشان را تقویت می‌کند، درک کنند و این کار را واقعا در زندگی فرزندشان جدی بگیرند.
اگرچه این مساله کاملا به شرایط هر فرد و عمق مشکلات او بستگی دارد، اما میانگین دوره درمان ارتودنسی بین ۱۲ تا ۲۴ ماه است. بعضی از کودکان پس از پایان دوره ارتودنسی، هنوز به استفاده از محافظ‌های قابل جداسازی نیاز دارند تا مانع از حرکت دندان‌ها شوند.
شروع دوران مدرسه، اولین رویداد مهم در زندگی بسیاری از کودکان محسوب می‌شود و مرحله‌ای است که به‌طور طبیعی اضطراب و استرس نسبتا زیادی را در خود کودکان و والدین آنان به‌وجود می‌آورد. دکتر میت فرین (روان‌پزشک کودکان و نوجوانان) معتقد است که آماده‌سازی کودکان از منظر عاطفی قبل از شروع مدرسه واقعا مهم است و امکان لذت بردن از مدرسه را در این دوران پایه‌ای برای آنان فراهم می‌کند. این متخصص، راه‌های زیر را در راستای راحت‌تر کردن روزهای اولیه مدرسه برای کودکان پیشنهاد می‌دهد.
توصیه می‌شود که کودکان قبل از شروع مدرسه، تصورات روشنی درباره محیط مدرسه به دست بیاورند، خصوصا اگر به مدرسه کاملا جدیدی می‌روند. خوش‌بختانه، بسیاری از مدرسه‌ها پیش از آغاز سال تحصیلی، امکان مراجعه و بازدید را برای والدین و کودکان فراهم می‌کنند. این کار به کودکان اجازه می‌دهد تا کلاس درس، زمین بازی، مسئولان مدرسه و… را از نزدیک ببیند. اگر چنین امکانی فراهم نبود، والدین باید با کودک در مورد تصوراتش درباره مدرسه صحبت کنند.
معلم، فردی است که یکی از حاشیه‌های امن را برای کودک در مدرسه ایجاد می‌کند. اگر کودکان بتوانند فرصتی برای دیدار با معلم آینده‌شان به‌دست بیاورند و با چهره او آشنا شوند، اضطراب اولیه‌شان تا حدود زیادی کاهش می‌یابد. برقراری رابطه مناسب و صمیمی بین والدین و معلم نیز واقعا موثر است، چون معلم‌ها براساس تجربه، اطلاعات زیادی درباره نگرانی‌ها و اضطراب‌های کودکان در مدرسه دارند. توجه داشته باشید که معلم می‌تواند روند پیشرفت یا عدم پیشرفت دانش‌آموزان را در عملکردهای اجتماعی نیز تحت نظر بگیرد و مشکلات احتمالی آنان را شناسایی کند.
برقراری پیوند مناسب با کودکان دیگر، خصوصا همکلاسی‌ها، واقعا برای همه کودکان ضروری است. بنابراین، والدین باید فرزندشان را به ایجاد دوستی با کودکان دیگر و بازی کردن با آنان تشویق کنند. والدین می‌توانند با انجام دادن بازی‌های گروهی و اشتراکی با فرزندشان پیش از شروع مدرسه، این روند را برای آنان راحت‌تر کنند. این کار، بازی‌های زیادی را هم به کودکان یاد می‌دهد و اعتمادبه‌نفس آنان در بازی‌ها را بیشتر می‌کند.
در کنار پیشرفت‌های تحصیلی، رفاه فردی کودک و جنبه‌های اجتماعی مدرسه هم اهمیت خاصی دارند. بازی‌های خانگی هدف‌مند با همکلاسی‌ها (مثل درست کردن پیتزا یا فعالیت‌های دیگر) یا رفتن به پیک‌نیک با نظارت والدین، راه مناسبی برای شکل‌گیری دوستی عمیق‌تر و بهتر در بین کودکان هستند.
چیزهایی که خانه و والدین را به یاد کودک می‌آورند، اضطراب او را تسکین می‌دهند و در او انگیزه ایجاد می‌کنند. به همراه داشتن عکس اعضای خانواده یا اسباب‌بازی‌های کوچک (با هماهنگی مسئولان مدرسه)، راه‌های خوبی برای حفظ رابطه کودک با خانه در روزهای اولیه مدرسه هستند. والدین باید به کودک بگویند که در ساعات مدرسه به او فکر می‌کنند و اگر مشکلی پیش بیاید، سریعا خودشان را به مدرسه می‌رسانند.