نوشابه‌های انرژی‌زا حاوی مواد مختلفی هستند که زیاده‌روی در مصرف آنها می‌تواند برای بدن مضر باشد. به عنوان مثال کافئین موجود در این نوشابه‌ها می‌تواند سیستم بدن را تحت تاثیر قرار بدهد و روی عملکرد جسمی و ذهنی افراد اثر منفی بگذارد و حالتی شبیه اعتیاد در فرد ایجاد کند که به کافئینیسم معروف است. همچنین ورود کافئین زیاد به بدن می‌تواند عوارضی ماننداضطراب زیاد، تحریک‌پذیری، انقباض عضلات، عصبی بودن، بی‌خوابی، تپش قلب و زخم معده را به دنبال داشته باشد.
پس سعی کنید تا حد امکان از مصرف انواع نوشابه‌های گازدار به‌خصوص نوشابه‌های انرژی‌زا خودداری کنید و فقط زمانی که به صورت مقطعی برای ورزش یا انجام یک فعالیت بدنی به انرژی نیاز دارید از آنها استفاده کنید. البته ورزشکاران بهتر است به جای نوشابه‌های انرژی‌زا از نوشیدنی‌های ورزشی استفاده کنند. نوشیدنی‌های ورزشی فاقد مواد محرک و اغلب دارای مقداری کربوهیدرات، ویتامین‌ها و پروتئین هستند و الکترولیت‌های موجود در آنها جایگزین الکترولیت‌های از دست رفته توسط عرق میشوند.
در حالی که نوشیدنی‌های انرژی‌زا نه تنها الکترولیت‌ها و املاح مورد نیاز بدن ورزشکاران را جبران نمی‌کنند بلکه به دلیل دارا بودن مقدار زیادی کافئین و خاصیت ادرارآور بودن آن، مقدار زیادی از آب بدن را کاهش داده و باعث کم‌آبی یا دهیدراتاسیون نیز میشوند که این مساله می‌تواند برای ورزشکاران خطرناک باشد.
از سوی دیگر برای اینکه نوشابه‌ها طعم و رنگ بهتری داشته باشند به آنها اسانس و رنگ اضافه می‌کنند. مصرف زیاد اسانس و رنگ هم می‌تواند در بدن عوارضی ایجاد کند زیرا ما علاوه بر نوشابه‌ها در طی روز از مواد مختلف دیگری هم استفاده می‌کنیم که ممکن است آنها هم حاوی انواع اسانس و رنگ باشند بنابراین تجمع این مواد در بدن می‌تواند به مرور زمان سلامت را به خطر بیندازد. تورین نیز یکی از آمینواسیدهایی است که داخل نوشابه‌های انرژی‌زا وجود دارد.
این ماده عملکردهای مختلفی در بدن برعهده دارد. از جمله اینکه می‌تواند برای هضم چربی‌ها مفید باشد اما اگر این ماده غذایی بیش از حد مورد استفاده قرار بگیرد می‌تواند اثرات سوئی به دنبال داشته باشد بنابراین به این دلیل باید هم از مصرف زیاد نوشابه‌های انرژی‌زا خودداری کرد.
دکتر مرتضی صفری، متخصص تغذیه: در مصرف نوشابه‌های انرژی‌زا زیاده‌روی نکنید
زمانی که خانم‌ها پا به سن می‌گذارند و به اصطلاح میانسال میشوند، تغییرات هورمونی بسیاری را تجربه می‌کنند و متاسفانه بسیاری از آنها می‌توانند ناخوشایند باشند. در سن میانسالی بیشتر خانم‌ها به میزان کافی نمی‌خوابند. آمارها بیانگر آن است که بطور میانگین از هر ۴ خانم میانسال بیش از ۱ نفر به بی‌خوابی مبتلا هستند و ممکن است تنها ۷ ساعت و یا حتی کمتر در طول شب بخوابند. متخصصین خواب توصیه می‌کنند خانم‌ها در این سن بطور عادی هرشب ۷ تا ۹ ساعت بخوابند، این میزان خواب می‌تواند احتمال ابتلا به انواع بیماری‌های مزمن و یا سایر عوارض غیر طبیعی را کاهش دهد. اما خوشبختانه، خواب یک عادت قابل اصلاح و تغییرپذیراست و از آنجایی که خواب برای سلامتی همه ما در هر سن و سالی یک امر ضروری و حیاتی است کشف راه‌حل‌هایی مناسب و کارآمد برای یک خواب خوب و به اندازه بهترین راهکار برای حفظ سلامتی است.
راهکارهایی برای خواب بهتر:
– اتاق‌خواب خود را تا جایی که می‌توانید تاریک، خنک و با هوای خوب و تهویه مناسب نگه دارید، دمایی بین ۲۰ تا ۲۱ درجه سانتیگراد ایده‌آل است.
– موقع خواب کم لباس بپوشید تا بدنتان خنک بماند. پوشیدن لباس‌های سبک و نخی ویژه در فصول گرما باعث می‌شود بدنتان احساس خنکی و آرامش کند.
– در ساعت‌های ابتدایی بعد از ظهر فعالیت‌های بدنی منظم و مرتب داشته باشید.
– از خوردن وعده‌های غذایی سنگین به خصوص قبل از خواب پرهیز کنید، این کار مانع از مشکلات گوارشی و در نتیجه خواب بهتر خواهد شد.
– اگر احساس گرسنگی کردید، چند دانه روغنی، موز و یا ماست بخورید. این مواد خوراکی حاوی مقدار زیادی تریپتوفان (اسیدهای آمینه بلورین و خوشبو) هستند.
– مصرف کافئین و نیکوتین می‌تواند باعث بی‌خوابی و یا سخت خوابیدن شما شود.
– بنا به میزان جذب کافئین بدنتان، از خوردن زیاد آن به ویژه بعد از ظهر و عصر خودداری کنید.
– از خواب‌های نیمروز پرهیزکنید، این چرت‌زدن‌ها مانع از خواب خوب و راحت شبانه خواهند شد.
– تا می‌توانید اتاقخوابتان را ساکت نگه دارید.
– با استفاده از پرده‌های تیره تابش نورهای خارجی را محدود کنید و تا حد امکان از لوازم الکترونیکی درون اتاق خواب‌تان استفاده نکنید.
– قبل از خواب چند نفس عمیق بکشید تا احساس آرامش کنید، کاهش استرس باعث راحت خوابیدن‌تان خواهد شد. – سعی کنید هر شب در یک ساعت مشخص و معین به تخت‌خواب بروید، این کار باعث هماهنگی بدن و آمادگی لازم آن برای خواب به موقع خواهد شد.
در پایان به چند نکته کوتاه و ساده اشاره می‌کنیم که انجام‌شان می‌تواند خالی از لطف نباشد:
– ممکن است تنظیم یک ساعت تنها دلیل بیدار شدن شما در صبح باشد اما توصیه ما برای شما تنظیم یک ساعت در شب آن هم برای یادآوری اینکه: زمان خواب شبانه شما فرا رسیده و باید زودتر به تخت‌خواب بروید.
– آیا می‌دانستید گرم نگه داشتن پاهایتان باعث بهتر خوابیدن شما خواهد شد؟ پس بهتر است قبل از خوابیدن جوراب به پا کنید تا بتوانید خیلی سریع بخوابید.
– حتی مقدار ناچیزی نور هم می‌تواند باعث بی‌خوابی شما شود. برای یک خواب راحت تا جایی که می‌توانید اتاقخوابتان را تاریک کنید.
– مرتب و منظم ورزش کنید، حتی انجام کوچکترین فعالیت‌های بدنی هم باعث خواب بهتر شما خواهند شد.
– رنگ‌ها معجزه‌گر هستند، اتاقخوابتان را با یک رنگ آرامش‌بخش رنگ‌آمیزی کنید و آسوده بخوابید.
– با انجام دادن چند حرکت یوگا ذهن خود را آرام کنید، یوگا باعث تنفس بهتر و کاهش ضربان قلب و در نتیجه خواب بهترتان خواهد شد.
به خاطر داشته باشید، اول صبح آفتاب بگیرید و یا خود را در معرض تابش نور خورشید قرار دهید. نور طبیعی خورشید باعث هوشیاری مغز و بدن می‌شود و با فرا رسید شب به بدن یادآور می‌شود که زمان خواب فرا رسیده است.
انتخاب کفش مناسب برای مدرسه بچه‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا قرار است پای بچه‌ها برای ساعت‌هایی طولانی در کفش بماند و اگر کفش آنها از کیفیت لازم و مناسب برخوردار نباشد، ممکن است باعث اذیت شدن پای دانش‌آموزان شود. در ادامه به ۹ نکته کوتاه و کاربردی که والدین باید هنگام خرید کفش برای فرزندان خود به آنها توجه داشته باشند، اشاره می‌کنیم. عصرها کفش بخرید به هیچ عنوان صبح‌‌ها اقدام به خرید کفش نکنید.
معمولا بیشترین تورم پا در ساعت‌های عصر اتفاق می‌افتد و به این ترتیب وقتی که بچه‌ها کفشی را در ساعت‌های صبح می‌خرند، احساس می‌کنند که در روزهای بعدی برایشان تنگ شده است. برای پیشگیری از این ایجاد این مشکل می‌توانید ساعت ۵ عصر به بعد را برای خرید کفش مدرسه اختصاص بدهید. کفش را درست، به اندازه پا بخرید بهتر است که کفش بچه‌ها را درست به اندازه پای آنها بخرید. معمولا اندازه پای بچه‌هایی که پا به سن مدرسه می‌گذارند، در طول سال تحصیلی تغییر چندانی نمی‌کند.
کفش راحت بخرید از بچه‌ها بخواهید که هر دو کفش را پا کنند و ببینند که پاهایشان احساس راحتی با راه رفتن در آن کفش دارند یا نه. بعد از اینکه بچه‌ها کفش‌ها را پا کردند، خودتان قسمت جلویی کفش را لمس و کفشی را انتخاب کنید که حدود یک بند انگشت از جلوی آن با نوک انگشت بچه‌ها فاصله وجود داشته باشد. در یک کفش مناسب باید جای کافی برای انگشت‌ها وجود داشته باشد. معمولا بیشتر مطالعات، وجود یک فاصله ½ تا ¾ اینچ را بین بزرگ‌ترین انگشت و جلوی کفش پیشنهاد می‌کنند. کفش مناسب بخرید وقتی که بچه‌ها کفش را می‌پوشند نباید احساس کنند که انگشت بزرگ یا کوچک پای آنها تحت فشار است. کفش عاج‌دار بخرید بهتر است کف کفش‌های مدرسه کمی عاج داشته باشند تا در برف و باران یا زنگ‌های ورزش، بچه‌ها در اثر پوشیدن کفش‌هایی با کف کاملا صاف روی زمین لیز نخورند و مشکلی برایشان پیش نیاید. به قوس کفش توجه کنید به قوس داخل کفشی که قرار است برای بچه‌ها بخرید هم توجه داشته باشید. به طور کلی افراد مختلف از نظر قوس کف پا به سه دسته تقسیم میشوند؛ آنهایی که قوس پای افزایش یافته و بلند دارند، آنهایی که کف پای صاف و قوس کف پای کاهش یافته دارند و در نهایت هم آنهایی که قوس پای طبیعی دارند. بچه‌هایی که قوس پای کاهش یافته دارند در هنگام دویدن و راه رفتن نوک پا را به سمت خارج ساق قرار می‌دهند و باعث خوردگی قسمت داخل کف کفش میشوند، بنابراین لازم است که آنها از کفش‌های دارای حمایت جانبی خوب استفاده کنند. به علاوه بچه‌هایی که مبتلا به صافی کف پا هستند یا آنهایی که دچار چرخش مچ پا به سمت داخل شده‌اند، نباید به هیچ عنوان کفش‌های کاملا تخت بپوشند. بچه‌هایی که دارای قوس داخل پای افزایش یافته هستند هم در هنگام دویدن و راه رفتن پای خود را به سمت داخل قرار می‌دهند و باعث خوردگی قسمت خارج کف کفش میشوند، بنابراین لازم است که آنها از کفش‌های نرم و انعطاف‌پذیر استفاده کنند. بچه‌هایی با قوس پای طبیعی هم می‌توانند از هرنوع کفش استانداردی برای رفتن به مدرسه کمک بگیرند. کفش ورزشی سبک بخرید اگر قرار باشد که بچه‌ها با کفش خود در مدرسه یا زنگ ورزش، بدوند و ورزش کنند، باید کفش آنها سبک و دارای کف نرمی باشد تا در هر بار اصابت پا به زمین فشار وارد شده بر کف پا را جذب کند. از طرف دیگر، این کفش‌ها باید با پهنای کف پا تناسب داشته باشند؛ مثلا بچه‌های ورزشکاری که پای پهن دارند نباید از کفش‌های نوک باریک استفاده کنند. کفشی با تخت سفت بخرید تخت کفش مدرسه (قسمتی که روی زمین است) باید ضربه‌گیر، سخت و محکم باشد. البته این ویژگی برای کفش‌هایی که قرار است در زنگ ورزش پوشیده شوند، مطرح نمی‌شود. کفش انعطاف‌پذیر بخرید جنس کفش هرچه که باشد (نایلون، چرم یا پارچه) باید سبکی و انعطاف‌پذیری لازم را داشته باشد.
۶ نکته جانبی درباره کفش مدرسه
1-بهتر است برای بچه‌های زیر ۱۰ سال، کفش‌های چسبی یا کفش‌های ساده بدون نیاز به بند و بستن خریداری کنید.
2-کفش مدرسه باید حداقل هر ۱۵ روز یکبار شسته شود، بنابراین باید جنس مرغوبی داشته باشد و با شستن و آب زدن از بین نرود. بهترین راه شستن کفش‌های مدرسه هم به این صورت است که یک تشت پر از آب ولرم و مواد شوینده تهیه کنید و کفش را داخل آن بیندازید. سپس با یک پارچه یا حتی اسکاچ نرم، تمام سطوح داخلی، خارجی و حتی کف کفش را به خوبی تمیز کنید و آن را پس از آبکشی، زیر نور مستقیم آفتاب یا کنار شوفاژ قرار دهید تا خشک شود. این کار از بو گرفتن کفش و پای بچه‌ها پیشگیری می‌کند.
3-بهتر است کفشی را برای مدرسه فرزندتان انتخاب کنید که سوراخ‌های ریزی روی آن تعبیه شده باشد. این سوراخ‌ها باعث تهویه هوا و پیشگیری از عرق کردن و بو گرفتن پا میشوند و جلوی رشد و تکثیر قارچ‌های پوستی را هم می‌گیرند.
4-کفش مدرسه هم باید مانند سایر کفش‌ها در ناحیه پاشنه، ۲ تا ۳ سانتی‌متر و در ناحیه جلو هم حدود ۱ سانتی‌متر، لژ داشته باشد. با این حساب خریدن کتانی یا کفش‌های عروسکی خیلی تخت برای مدرسه به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.
5-بهتر است برای بچه‌هایی که دچار انحنا در ناحیه پاشنه یا مچ پا هستند، کفش‌های مچ‌دار بخرید تا مچ آنها به واسطه ساق کفش، ثابت نگه داشته شود.
6-حساسیت به جنس کفش، یکی از مشکلاتی است که ممکن است برای بچه‌ها، به خصوص در روزهای گرم سال پیش بیاید. رنگ‌های به کار رفته در کفش‌هایی با جنس چرم، چرم‌های مصنوعی و پلاستیکی می‌توانند باعث ایجاد حساسیت و درماتیت‌های تماسی برای پوست بعضی از بچه‌ها بشوند. علایم این آلرژی به صورت خارش، تورم، ترشح و حتی تاول زدن به دنبال تماس با این موادی که روی پوست قرار می‌گیرند، خودشان را نشان می‌دهند. از آنجا که تعریق و تماس مستقیم پوست پا با چنین کفش‌هایی می‌تواند باعث شعله‌ور شدن درماتیت و اگزما شود، بنابراین به تمام بچه‌های عزیز توصیه می‌شود که حتما کفش مدرسه خود را با جوراب‌های نخی مناسب، بپوشند و از پوشیدن کفش بدون جوراب، خودداری کنند تا مشکلاتی که گفتیم یا عفونت پشت و کف پا برایشان به وجو نیاید.
ساعت بدن عامل بیدار شدن، زمان خواب و حال و هوای ما در طول روز است. اما آیا باور می‌کردید ساعت بدن با وزن‌تان هم در ارتباط باشد؟ موضوع ساعت و زمان غذا خوردن ما و تاثیر آن بر روی کاهش وزن، همیشه بین افراد مختلف مورد بحث بوده است و برای اولین بار تحقیقاتی دقیق در این زمینه نشان داد چه میزان عادات غذایی ما می‌تواند مرتبط با الگوهای خواب‌مان هم باشد.
.با انجام یک تجزیه و تحلیل دقیق بر روی ۱۱۰ فرد بزرگسال با میانگین سنی ۱۸ تا ۲۲ سال مشخص شد رابطه‌ای جدی بین خواب و عادات شبانه‌روزی بدن و روال عادی رزومره وجود دارد. در این آزمایش حتی میزان غذای مصرفی در ۷ روز متوالی و زمان شروع ترشح ملاتونین هم مورد بررسی قرار گرفت. طی این آزمایش مشخص شد، شرکت‌کنندگانی که بالاترین میزان چربی و چاقی را داشته‌اند بیشترین مقدار کالری خود را درست قبل از خوابیدن دریافت کرده‌اند. در حالی که مهمترین توصیه متخصصین تغذیه برای کاهش وزن ، خودداری از خوردن آخرین وعده غذایی در ساعات پایانی روز و چند ساعت قبل از خواب است.
این کار باعث می‌شود بدن زمان لازم را برای گوارش صحیح و کامل را داشته باشد. در مقایسه، افرادی که کمترین میزان چربی را داشتند، بعد از خوردن غذا ساعات بیشتری بیدار بوده‌اند. در نتیجه مشخص شد، زمان غذا خوردن و رابطه‌اش با شروع ترشح ملاتونین (عاملی مهم در ساعت زیست شناختی بدن) مرتبط با میزان بالاتر شاخص توده بدنی و در نتیجه اضافه وزن بوده است و ارتباطی بین میزان و حجم غذا نداشته است.
نکته حائز اهمیت اینکه، زمان درست مصرف کالری مطابق با ساعت زیست شناختی هر فرد متفاوت است و زمان‌بندی صحیح می‌تواند برای سلامت بدن ما و در نتیجه تناسب اندام بسیار مهم‌تر از زمان حقیقی به طور مثال: صبح، ظهر و یا شب در طول یک روز باشد.
شما هم دوست‌دارید پوستی نرم، صاف و بدون مو داشته باشید و از استفاده بی‌فایده تیغ و وکس خسته شده‌اید؟ خوب مطمئنا شما تنها نیستید. این آرزوی مشترک بسیاری از خانم‌هایی است که همیشه به دنبال یک راه‌حل دائمی و ماندگار هستند. اما آیا لیزر موها همان گزینه‌ای است که شما همواره به دنبالش بوده‌اید؟ در ادامه این مطلب به توصیه‌های مهم یک متخصص مجرب در این زمینه می‌پردازیم.
آشنایی با چگونگی عملکرد لیزر
روش لیزر مو، بدین شکل است که یک پرتو نور متمرکز به رنگ‌دانه پیاز مو تابانده می‌شود و زمانی که از پوست عبور می‌کند، نور به گرما تبدیل می‌شود. گرما به رنگ‌دانه‌های تیره پیاز مو جذب می‌شود و با سست کردن ریشه مو از رشد آنها در آینده جلوگیری می‌کند.
مزایای استفاده از لیزر
استفاده از لیزر به غیر از کم کردن موهای زائد مزایای دیگری هم دارد. همزمان با پاکیزگی پوست، صاف و نرم شدن و کاهش موهای زائد، لیزر موجب از بین رفتن موهای زیر پوستی می‌شود و در نتیجه پوستتان متحمل آسیب کمتری خواهد شد و این به دلیل آن است که لیزر باعث می‌شود موها پس از رشد مجدد، صاف برویند.
نگاه اقتصادی داشته باشید
مطمئنا، در نگاه اول انجام دادن لیزر موها در مقایسه با سایر موارد مثل استفاده از تیغ و غیره گران به نظر می‌رسد. اما در نهایت مقرون به صرفه‌تر است. با هر جلسه لیزر تقریبا ۹۰ درصد از موهای زائد به طور دائمی از بین می‌روند که این در مقایسه با سایر روش‌هایی که مدام باید انجام دهید تا نتیجه دلخواه‌تان حاصل شود بسیار به صرفه‌تر است. به طور مثال روش‌هایی مثل: انجام الکترولیز ( روشی قدیمی برای سوزاندن موهای زائد با کمک جریان برق خفیف)IPL (نوعی روش غیر لیزری برای حذف موهای زائد) و یا استفاده دائمی از تیغ و وکس و سایر روش‌هایی که کم هزینه هم نیستند.
کمک به متعادل‌سازی هورمون‌ها
هورمون‌ها نقش بسیار مهمی در رشد موها دارند. از بین بردن موها با استفاده از لیزر می‌تواند کمک بسیار مهمی برای ریشه‌کن کردن موهای زائد ناخواسته که در نتیجه عوامل گوناگونی از جمله یائسگی، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) به وجود آمده‌اند شود. بسیاری از خانمهای مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک اغلب دوبار در روز با موهای زائد ناحیه صورت مواجه میشوند که می‌تواند گاه به شکل ریش زبر و همراه با خارش‌های شدید باشد. مشابه سندرم تخمدان، تغییرات هورمونی در یائسگی هم می‌تواند موجب افزایش رشد موهای زائد شود.
لیزر تنها برای موهای تیره موثر است
استفاده از لیزر برای از بین بردن موهای زائد هر قسمت از بدن حتی نواحی حساس که موهای تیره و سیاه دارند ایمن و بی‌خطر است. برای نتیجه مطلوب انجام لیزر، موها باید تیره باشد چه در صورت و یا کشاله ران.
قبل از انجام لیزر آمادگی لازم را داشته باشید
به خاطر داشته باشید قبل از انجام لیزر به هیچ عنوان در مجاورت تابش نور خورشید قرار نگیرید و برای شیو کردن از وکس یا همان موم استفاده نکنید. ۲ هفته قبل از انجام لیزر از موبر‌های شیمیایی و غیره استفاده نکنید. همچنین از زدن لوسیون‌های مختلف مخصوص بلافاصله بعد از انجام لیزر خودداری کنید.
نتیجه نهایی نیازمند زمان است
لیزر بهترین روش برای از بین بردن موهای زائد و رشد دوباره آنها است و نتیجه خوشحال کننده این است که هر روز این موهای مزاحم را نخواهید دید و این موضوع به این معناست که برای بهترین نتیجه، توصیه می‌شود به طور کلی لیزر را در یک دوره ۸ تا ۱۲ جلسه‌ای انجام دهید.
لیزر باید مناسب وهماهنگ با پوست شما باشد
پوست هر شخص ویژگی‌های فردی خود را دارد. پس یک پزشک خوب و یا متخصص با‌‌تجربه و حرفه‌ای باید ویژگی‌های خاص پوست شما را در نظر بگیرد و بعد مطابق با آن درمان لازم را شروع کند. شما باید حتما قبل از شروع درمان اصلی یک جلسه آزمایشی برای مشخص کردن میزان حساسیت و نوع پوستتان، به‌منظور ایمنی و جلوگیری از خطرات احتمالی آتی داشته باشید. به‌طور مثال برای پوست‌های تیره به دلیل عمق پوست و ملانین‌های سطحی آن و جلوگیری از سوختگی احتمالی پوست، طول موج طولانی‌تری برای از بین بردن موها نیاز دارند.
لیزر نباید دردناک باشد
لیزر موهای زائد تقریبا باید بدون درد باشد. بعضی اوقات احساس درد مانند ضربه یک کش‌پلاستیکی است. ممکن است با این میزان درد احساس ناراحتی کنید ولی نباید درد برای‌تان غیر قابل تحمل باشد. نکته مثبت اینکه با مرور زمان و دیدن نتیجه مطلوب همین میزان درد هم کم می‌شود ویا به طور کلی از بین می‌رود.
قبل از لیزر موی زائد بخوانید/ لیزر تنها برای موهای تیره موثر است
شاید خلاصی از تیرگی دور چشم آن هم تنها طی ۲ روز به نظر یک معجزه برسد! با وجود این حلقه‌های سیاه دور چشم، شما خسته، کسل و بی‌حال به نظر می‌رسید و ممکن است با خود فکر کنید، چگونه از دست این مزاحم‌های دائمی نجات پیدا کنید؟ می‌توانید به سالن‌های مراقبت از پوست و ارائه دهنده خدمات زیبایی بروید و یا دائما آرایش داشته باشید. با این وجود، این‌ها نمی‌توانند انتخاب‌های همیشگی شما باشند. نگران نباشید، خبر خوب اینکه، درمان‌های خانگی و ساده‌ای هم برای حل این مشکل وجود دارد و مطمئن باشید از انجام آنها مایوس نخواهید شد. اغلب، دلیل ایجاد این گونه تیره‌گی‌ها فشار کاری زیاد، بی‌خوابی شبانه و یا مشکلات سلامتی است. در ادامه با برخی از این روش‌ها آشنا می‌شویم:
چای سبز کیسه‌ای
برای خانمهای شاغل که ساعت کاری زیادی دارند و زمان زیادی را صرف نگاه کردن به لپ‌تاپ می‌کنند، امکان رو به رو شدن با تیرگی دور چشم بیشتر است. شما می‌توانید با استفاده از چای سبز اثربخش‌ترین روش درمان را تجربه کنید. کافیست، کیسه چای سبز خنک شده را زیر چشم‌های خود به مدت ۲۰ دقیقه قرار دهید و بعد با آب سرد بشویید. سعی کنید این کار را هر روز عصر، بعد از اتمام کار انجام دهید. این روش باعث تسکین چشمها هم می‌شود.
سرکه سیب
تاثیر سرکه سیب بر روی انواع مشکلات پوستی شگفت‌انگیز است و این امر شامل کاهش رنگ‌دانه‌های زیر چشم هم می‌شود. سرکه سیب حاوی مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنزیم‌هایی است که باعث شادابی و طراوت نواحی زیر چشم می‌شود و تسکین دهنده چشمها هم هست. تنها طی چند روز سرکه سیب، تیرگی زیر چشم‌هایتان را محو خواهد کرد.
روغن کرچک
استفاده از روغن کرچک، یک روش ساده خانگی برای از بین بردن تیرگی زیر چشم است. این روغن باعث شادابی و جوانی دوباره پوست و همینطور تسکین درد در چشمها می‌شود. یک گوش پاک‌کن را در مقدار کمی از روغن کرچک فرو کنید و زیر چشمان خود بمالید و بعد از ۱۰ دقیقه با آب سرد بشویید.
روغن هسته انگور
مقدار کمی از روغن هسته انگور را به آرامی روی نواحی تیره زیر چشم بمالید. هسته انگور حاوی فلاونوئیدهای زیادی است که برای خواص ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی‌شان شناخته شده هستند.بنابراین هر شب قبل از خواب کمی از روغن را زیر چشم خود بمالید از شر این تیره‌گی‌ها خلاص شوید.
گلاب
استفاده از گلاب یکی از مهمترین روش‌های درمان تیرگی زیر چشم است. چند گلوله پنبه‌ای را در این معجون بهشتی فرو کنید و به آرامی زیر چشم خود و بر روی نواحی تیره بمالید و اجازه دهید مدتی روی پوستتان باقی بماند. بعد از ۱۵ دقیقه با آب سرد بشویید. استفاده از گلاب هم زمان باعث آرامش و تسکین چشمها هم می‌شود.خوب است بدانید گلاب، میزان خیلی زیادی خاصیت آنتی اکسیدانی هم دارد.
گوجه فرنگی
گوجه فرنگی خاصیت سفیدکننده دارد که باعث روشن شدن مطلوب پوست می‌شود. شما می‌توانید گوجه فرنگی را با آب‌لیمو مخلوط کنید و از خواص هر دو هم زمان بهره‌مند شوید. مخلوط را زیر چشمتان بمالید و بعد از ۱۰ دقیقه بشویید. این درمان را دو روز و هر روز ۲ مرتبه تکرار کنید.
آب لیمو
لیمو حاوی ویتامین C است و این ویتامین به طور خاص به برطرف کننده تیرگی زیر چشم معروف است. ویتامین C همانند یک روشن کننده طبیعی و تقویت کننده پوست عمل می‌کند. چند گلوله پنبه‌ای را به مقدار کافی آب‌لیمو تازه آغشته کنید. به نواحی تیره بمالید و بعد از ۱۰ دقیقه بشویید. مراقب باشید به چشمانتان نزنید آب‌لیمو باعث سوزش چشم خواهد شد.
خیار
خیار باعث روشن شدن و تسکین پوست می‌شود. خواص طبیعی خیار باعث تازگی و طراوت پوست می‌شود و مطمئنا احساس بهتری در شما ایجاد می‌کند. یک خیار تازه را حلقه حلقه کنید و درون یخچال بگذارید. بعد از یک ساعت خیارهای خنک شده را بر روی چشمانتان بگذارید.
امروزه اصطلاح «ارگونومیک» به یکی از ابزارهای تبلیغاتی برای فروش خودکارهای مختلف تبدیل شده است و متاسفانه بعضی از مصرف‌کنندگان را به اشتباه می‌اندازد یا آنان را سردرگم می‌کند. حتما می‌پرسید که خودکارهای ارگونومیک واقعی دقیقا چه ویژگی‌هایی دارند؟ باید بگوییم که یک خودکار ارگونومیک مشخص برای همه انسان‌ها اساسا وجود ندارد، چون ارگونومی از تفاوت‌های فردی انسان‌ها تاثیر می‌گیرد، به حالت و اندازه دست افراد بستگی دارد و حتی بیماری‌هایی مانند آرتریت و سندرم تونل کارپال نیز در آن تاثیرگذار هستند. با این‌حال، راهنمای زیر به شما کمک می‌کند تا خودکارهای ارگونومیک را متناسب با شرایط خودتان را انتخاب کنید.
ویژگی‌های خودکارهای ارگونومیک
شکل
خودکارهایی که حالت کشیده، متعادل و پهنی دارند، عموما در گروه خودکارهای ارگونومیک قرار می‌گیرند، چون از نظر فیزیکی راحت‌تر در میان دست و انگشت‌ها جای می‌گیرند. سازندگان خودکار در سال‌های اخیر، طراحی‌های مختلفی را امتحان کرده‌اند و درنتیجه امروزه خودکارهای متفاوتی در دسترس ما قرار دارند که همگی از لحاظ ارگونومی واقعا بی‌نقص محسوب میشوند.
وزن
یک خودکار ارگونومیک از منظر وزن باید متعادل باشد؛ یعنی به‌اندازه کافی سبُک تا به‌راحتی در میان انگشتان قرار بگیرد و به‌اندازه کافی سنگین تا برای نوشتن به فشار دادن بیش از حد آن روی کاغذ نیازی نباشد. بسیاری از خودکارهای ارگونومیک به همین دلیل دارای نوک سنگینی هستند، چون وزن بیشتر در نوک خودکار به‌طور طبیعی آن را به سمت پایین می‌کشد. خودکار بسیار سنگین و غیراستاندارد، با هر ضربه روی کاغذ به این سو و آن سو می‌روند و دست را بیشتر برای نگه داشتن خودشان درگیر می‌کنند.
خوش‌دست بودن
خودکارهای ارگونومیک خوش‌دست می‌توانند به‌راحتی در دست قرار بگیرند و مشکلات احتمالی برای انگشت‌ها را به حداقل برسانند. اهمیت این خودکارها، خصوصا موقع نوشتن‌های طولانی مشخص می‌شود. بعضی از محققان، استفاده از خودکارهای دارای تکیه‌گاه لاستیکی را توصیه می‌کنند، چون در مقایسه با انواع دارای تکیه‌گاه فلزی یا پلاستیکی، بسیار کمتر دچار لغزش میشوند. تکیه‌گاه خودکارها دارای انواع متفاوتی هستند، از تکیه‌گاه بسیار نرم گرفته تا انواع شیاردار. انتخاب تکیه‌گاه مناسب بیشتر از هر چیزی به این نکته بستگی دارد که هر فرد چطور خودکار را در دستش می‌گیرد. افرادی که خودکار را خیلی محکم در دست می‌گیرند، احتمالا با خودکارهای دارای تکیه‌گاه سفت‌تر می‌توانند راحت‌تر بنویسند.
روان بودن جوهر
خودکارهایی که جوهر روان و منعطفی دارند، میزان نیروی لازم برای فشار دادن خودکار درحین نوشتن را کاهش می‌دهند و درنتیجه خستگی را به حداقل می‌رسانند. به همین دلیل، بعضی از افراد ترجیح می‌دهند که از خودکارهای دارای جوهر ژل (Gel Pen) یا روان‌نویس (Rollerball Pen) به‌خاطر جوهر روان‌شان استفاده کنند. با این‌حال، خودکارهای نوک‌توپی (Ballpoint Pen) نیز امروزه کاملا پیشرفته شده‌اند و گزینه‌های مناسبی محسوب میشوند. درواقع، بسیاری از سازندگان از جوهرهای روان و انعطاف‌پذیر برای تولید خوکارهای نوک‌توپی استفاده می‌کنند که نگارش خوانا، زیبا و جذاب را امکان‌پذیر می‌سازند.
اگر تا به حال تجربه سنگ کلیه داشته‌اید، مطمئنا خیلی خوب آن را به یاد می‌آورید! درد سنگ کلیه می‌تواند غیرقابل تحمل باشد. امواج درد ادامه دارند تا زمانی که این سنگ‌ریزه‌های کوچک از طریق مجاری ادرار از بدنتان دفع شوند. متاسفانه، برای بسیاری از افراد سنگ‌های کلیه تنها تجربه یکباره نخواهد بود. تقریبا نیمی از افرادی که درد آن را برای یکبار تجربه کرده‌اند، در صورت عدم رعایت تدابیر پیشگیری مجددا کلیه‌شان در طول ۷ سال سنگ‌سازی می‌کند و فرد دچار سنگ کلیه خواهد شد.
پیشگیری از سنگ کلیه کار پیچیده‌ای نیست اما نیازمند اراده‌ای محکم و عزمی راسخ است. سنگ‌های کلیه زمانی تشکیل میشوند که مواد شیمیایی درون ادرار غلیظ شده به شکل کریستالی در می‌آیند. با گذشت زمان این کریستال‌ها رشد می‌کنند و به توده‌های بزرگ‌تری شبیه به سنگ تبدیل میشوند این سنگ‌ها می‌توانند باعث انسداد مجاری ادراری شود. با بسته شدن مجاری ادرار توسط این سنگ‌ها، راه جریان ادرار مسدود می‌شود و در نتیجه شما احساس درد شدید می‌کنید. بیشتر سنگ‌های کلیه زمانی تشکیل میشوند که کلسیم با یک یا دو ماده دیگر ترکیب می‌شود: اکسالیت (نمک اسید اکسالیک) و یا فسفر. علاوه بر این، سنگ‌های کلیه می‌توانند باعث تشکیل اسیداوریک که موجب سوخت وساز پروتئین می‌شود، هم بشوند.
چطور از تشکیل سنگ کلیه جلوگیری کنیم؟
پیشگیری از سنگ کلیه به معنای پیشگیری از شرایط مناسب، برای تشکیل آن است. در ادامه این مطلب با مهمترین عوامل جهت مقابله با این سنگ‌های دردسرساز آشنا خواهیم شد.
تا می‌توانید آب بنوشید
خوردن آب زیاد باعث رقیق شدن موادی در ادرار می‌شود که منجر به تشکیل سنگ‌ها ، خواهند شد. تلاش کنید به میزان کافی آب بنوشید تا روزانه ۲ لیتر ادرار دفع کنید. به طور تقریبی نوشیدن ۸ استکان آب در روز موجب دفع این میزان ادرار خواهد شد. ممکن است استفاده از برخی نوشیدنی‌ها هم برای دفع ادرار بیشتر موثر باشد. مصرف نوشیدنی‌هایی مثل، لیموناد و آب‌پرتغال می‌تواند از تشکیل سنگ‌های کلیه جلوگیری کند.
به میزان لازم کلسیم دریافت کنید
مصرف اندک کلسیم در رژیم غذایی می‌تواند باعث افزایش میزان اکسالیت و در نتیجه سنگ کلیه شود. برای پیشگیری از این امر، مطمئن باشید به میزان لازم متناسب با سن‌تان کلسیم مصرف می‌کنید. به طور ایده‌آل، بهتر است کلسیم لازم بدن‌مان را از غذاهای سالم و طبیعی دریافت کنیم. تحقیقات نشان می‌دهد مصرف مکمل‌های کلسیم خود می‌تواند علت تشکیل سنگ‌های کلیه باشند. میزان کلسیم لازم برای آقایان و افراد مسن ۱۰۰۰ میلی‌گرم در روز و هم زمان ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ واحد ویتامینD برای جذب بهتر کلسیم است.
میزان مصرف سدیم را کاهش دهید
یک رژیم غذایی مملو از سدیم می‌تواند موجب تشکیل سنگ کلیه شود. سدیم باعث تشدید میزان کلسیم در ادرار می‌شود. بنابراین برای افراد مستعد سنگ کلیه، استفاده از یک رژیم غذایی با میزان کم سدیم حائز اهمیت است. مطابق با دستورالعمل‌های جدید برای کاهش میزان سدیم روزانه مصرف ۲.۳۰۰ میلی‌گرم سدیم توصیه می‌شود. نکته مهم اینکه، مطابق با سابقه پزشکی شما اگر در گذشته، سدیم باعث ایجاد سنگ کلیه شما بوده‌است میزان مصرف آن را به ۱.۵۰۰ میلی‌گرم در روز کاهش دهید. این کار برای سلامت قلب و فشار خون‌‌تان هم موثر خواهد بود.
کمتر گوشت بخورید
مصرف پروتئین‌های حیوانی مثل گوشت قرمز، ماکیان، تخم‌مرغ و انواع غذاهای دریایی باعث افزایش میزان اسیداوریک و در نتیجه سنگ کلیه خواهد شد. یک رژیم غذایی مملو از پروتئین باعث کاهش میزان سیترات می‌شود. سیترات ماده‌ای شیمیایی در ادرار است که از تشکیل سنگ کیله جلوگیری می‌کند. اگر کلیه شما مستعد سنگ‌سازی است، مصرف روزانه خوردن گوشت را محدود کنید. با این روش به سلامت قلب‌تان هم کمک بزرگی می‌کنید.
از خوردن غذاهایی که موجب تشکیل سنگ کلیه میشوند دوری کنید
چغندر، شکلات، اسفناج، ریواس، چای و بیشتر دانه‌های روغنی مملو از اکسالیت (اگزالیک) هستند. اگر کلیه شما مستعد سنگ‌سازی است، احتمالا بهترین توصیه پزشکی برای حفظ سلامت بدنتان، اجتناب و یا کاهش میزان مصرف مواد خوراکی است که پیش‌تر ذکر شد. برای افراد عادی مصرف بیشتر این غذاها امری طبیعی است مگر اینکه بیش از اندازه مصرف شوند. بعضی از تحقیقات نشان می‌دهد مصرف زیاد مکمل‌های ویتامینC در آقایان، شانس ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می‌دهد و این امر می‌تواند به دلیل تبدیل ویتامین C به اکسالیت باشد.
با این ۵ کار از ابتلا به سنگ کلیه پیشگیری کنید/ از نوشیدن آب زیاد تا کاهش مصرف گوشت قرمز
آیا می‌دانید که نباید برخی مواد غذایی را همراه با هم مصرف کرد. مثلا: پروتئین حیوانی همراه با ترکیبات نشاسته‌ای نمونه‌ها: گوشت قرمز و سیب‌زمینی مرغ و ماکارونی ساندویچ بوقلمون دلیل ایجاد اختلال: بعضی از محققان معتقدند که اگر پروتئین حیوانی همراه با کربوهیدرات مصرف شود (مانند گوشت قرمز در کنار نان یا سیب‌زمینی)، شیره‌های گوارشی مختلف مجبور میشوند که اثربخشی و کارآمدی همدیگر را ضعیف کنند. درواقع، پروتئین در این حالت فاسد می‌شود و کربوهیدرات نیز تخمیر خواهد شد. درنتیجه، گاز و نفخ زیادی در دستگاه گوارشی فرد مصرف‌کننده به‌وجود می‌آید. به‌علاوه، اضافه شدن آنزیم‌های پروتئین و آنزیم‌های کربوهیدرات به‌صورت همزمان و در یک فضای مشابه، ترکیبات آلوده‌ای را در بدن به‌وجود می‌آورد. البته بدن بسیاری از افراد، غذاهای سنتی مانند برنج و سوشی یا سیب‌زمینی و گوشت قرمز را به‌راحتی تحمل می‌کند، ولی بعضی از افراد قادر به تحمل این غذاها نیستند.
ترکیباتی مانند برنج و لوبیا نیز در این گروه قرار نمی‌گیرند، چون در کنار هم بهتر هضم میشوند و جذب ترکیبات همدیگر را راحت‌تر می‌کنند. جایگزین: پروتئین یا ترکیبات نشاسته‌ای را با سبزی‌های غیرنشاسته‌ای مصرف کنید. اگر مجبور هستید که پروتئین حیوانی و ترکیبات نشاسته‌ای را همراه با هم بخورید، حتما سبزی‌های برگ سبز را به غذای خودتان اضافه کنید تا عوارض منفی را به حداقل برسانید. چربی‌ها با مواد غذایی نامناسب نمونه‌ها: زیتون با نان تن ماهی با سس مایونز گوشت سرخ‌شده در روغن نباتی دلیل ایجاد اختلال: چربی‌ها برای تجزیه شدن به صفرای کبد و کیسه صفرا نیاز دارند. بنابرانی، مخلوط کردن چربی‌ها با انواع ترکیبات شیمیایی گوارشی می‌تواند باعث ناراحتی‌های گوارشی شود. برای مثال، مقادیر زیادی از چربی همراه با پروتئین، روند هضم را کُند می‌کند. اگر چربی‌ها همراه با مواد غذایی مناسب مصرف شوند، حرارت مطلوبی ایجاد می‌کنند و ترکیبات غذایی را راحت‌تر و سریع‌تر به کبد انتقال می‌دهند. درنتیجه وقتی که حرارت موجود در دستگاه گوارش پایین است، نباید سراغ چربی‌ها رفت.
جایگزین: وقتی که سبزی‌ها، غلات و پروتئین را برای خوردن می‌پزید، از مقادیر کم چربی استفاده کنید. پروتئین‌های چربی‌دار مانند آووکادو، دانه‌ها و مغزهای خام نیز باید با سبزی‌های غیرنشاسته‌ای ترکیب شوند. بعضی از محققان پیشنهاد می‌کنند که همراه با چربی‌ها همیشه از سبزی‌های برگ سبز خام نیز استفاده کنید. دو منبع پروتئینی غلیظ نمونه‌ها: ژامبون یا بیکن همراه با تخم‌مرغ مغزهای خام و ماست گوشت قرمز با غذاهای دریایی دلیل ایجاد اختلال: منابع پروتئینی غلیظ و متمرکز به زمان زیادی برای تجزیه شدن نیاز دارند.
بنابراین، سیستم گوارشی را درگیر می‌کنند و انرژی بدن را تحلیل می‌برند. به همین دلیل است که در طب آیورودا، ترکیب گوشت‌های مختلف با هم، مانند گوشت قرمز با غذاهای دریایی، مضر محسوب می‌شود. جایگزین: بهتر است که گوشت‌ها در آخرین مرحله از وعده‌های غذایی مصرف شوند. درواقع، شروع غذا نباید با گوشت‌ها باشد، بلکه باید پروتئین‌ها و سبزی‌های سبُک را برای شروع غذا انتخاب کرد.
گوشت باید در آخرین مرحله مصرف شود که آنزیم‌ها و حرارت گوارشی در بهترین حالت خودشان قرار گرفته‌اند. با این‌حال، بین مراحل هر وعده غذایی نباید بیش از ۱۰ دقیقه فاصله بیفتد، چون اشتها و آنزیم‌های گوارشی در این حالت رو به کاهش می‌روند. اگر مجبور به مصرف دو منبع پروتئینی غلیظ هستید، حتما سبزی‌های پُرآب مانند پیاز، گلم‌کلم، بروکلی و کاهو را هم به وعده غذایی اضافه کنید.
پروتئین حیوانی را همراه با ترکیبات نشاسته‌ای مصرف نکنید/ خوردن گوشت قرمز و سیب‌زمینی
در سده‌های میانه، از «اورتیکا دیوئیکا» یا گزنه به‌عنوان ترکیب ادرارآور طبیعی و با هدف خارج کردن مایعات اضافی از بدن استفاده می‌شده است. کشاورزان معمولا گزنه را به‌عنوان علف هرز در نظر می‌گیرند و درنتیجه پیدا کردن این گیاه در زمین‌های سرسبز، کار سختی نیست.
فواید گزنه یا اورتیکا برای کلیه‌ها
گزنه یا اورتیکا، ترکیب شگفت‌انگیزی برای مقابله با بیماری‌های مختلف است. درواقع، گزنه به‌عنوان نوعی درمان طبیعی و موثر برای تسکین درد (در مواردی مانند آرتریت، دردهای عضلانی و نیش حشرات)، مقابله با التهاب (خصوصا برای نقرس و بیماری‌های پوستی)، تقویت سیستم ایمنی، مقابله با کم‌خونی، تسکین تب یونجه و پایین آوردن قند خون و فشار خون شناخته می‌شود.
با این‌حال، به نظر می‌رسد که سیستم کلیوی بدن، بیشترین فواید و مزیت‌ها را از گزنه یا اورتیکا می‌گیرد. توجه داشته باشید که گزنه دارای سه خصلت مهم است: ادرارآور، تصفیه‌کننده خون و سم‌زداینده طبیعی. بنابراین، این گیاه می‌تواند ناخالصی‌های مختلف مانند باکتری‌ها، رسوبات کلسیم و سنگ‌ها را از کلیه‌ها، مثانه و دستگاه ادراری خارج کند. به‌علاوه، مصرف گزنه به پیشگیری از تشکیل سنگ کلیه کمک می‌کند و ناراحتی‌های ناشی از عفونت‌های دستگاه ادراری را هم کاهش می‌دهد. خارج کردن آب اضافی و جمع‌شده در اندام‌های انتهایی بدن (مانند صورت، پاها و دست‌ها)، برای بیماران کلیوی فوق‌العاده مفید است، چون بدن آنان به‌طور طبیعی نمی‌تواند این عملکرد مهم را انجام بدهد.
در کنار همه این فواید، محققان می‌گویند که گزنه می‌تواند اثر مثبتی هم برای روده‌ها داشته باشد. نکات احتیاطی درباره مصرف گزنه یا اورتیکا وقتی که یک ماده غذایی جدید را به بدنتان وارد می‌کنید، باید با مقدار بسیار کم شروع کنید و تحمل‌پذیری بدن خودتان را کاملا بسنجید. بعضی از افراد با مصرف گزنه به ناراحتی‌های گوارشی و خصوصا ناآرامی معده مبتلا میشوند. با این‌حال، اگر بدنتان بتواند گزنه را به‌خوبی تحمل کند، نوشیدن دو فنجان چای یا دم‌کرده گزنه در طول روز مانعی ندارد.
زنان باردار نیز هرگز نباید چای گزنه یا محصولات حاوی این گیاه را مصرف کنند، چون این کار می‌تواند به زایمان زودرس یا حتی سقط جنین منجر شود. به‌علاوه، دقیقا مانند ترکیبات ادرارآور دیگر، در صورت استفاده از گزنه باید مایعات بیشتری در طول روز بنوشید تا مانع از کم‌آبی بدن و مشکلات ناشی از آن شوید. با توجه به اینکه گزنه، فشار خون را هم کاهش می‌دهد، در مصرف آن باید کاملا با احتیاط عمل کنید.